Έτοιμη να ανέβει και πάλι στο θεατρικό σανίδι, μετά από 26 χρόνια είναι η Άντζελα Γκερέκου.
Με μια αντικατάσταση συνεχίζεται από 26 Ιανουαρίου η παράσταση “Τα τελευταία φεγγάρια” στο θέατρο Coronet. Ο Στέφανος Κυριακίδης συμπράττει θεατρικά με την Άντζελα Γκερέκου. Μετά την επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά “Η Γη της Ελιάς”, οι δύο αγαπημένοι ηθοποιοί συναντιούνται ξανά επί σκηνής και μαζί με τον Δημήτρη Λιακόπουλο πρωταγωνιστούν στο πολυβραβευμένο έργο του Φούριο Μπορντόν, με την Ρέινα Εσκενάζυ στο τιμόνι της σκηνοθεσίας. Όλα συνδέονται αρμονικά στο πρόσωπο του ήρωα-πρωταγωνιστή, που κάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση στο λυκόφως της ζωής του.
Να θυμίσουμε πως η τελευταία φορά που η Άντζελα Γκερέκου έπαιξε σε θεατρική παράσταση ήταν το 1998, στο έργο «Ήρθες σαν όνειρο» στο θέατρο Ακροπόλ δίπλα στον Τόλη Βοσκόπουλο.
Λίγα λόγια για το έργο
Ένας ηλικιωμένος καθηγητής μέσα σ’ ένα δωμάτιο φτιάχνει την βαλίτσα του για τελευταία φορά. Στους τοίχους κολλημένα αυτοκόλλητα με ήρωες του Ντίσνεϊ. Στο πάτωμα ένα φωτογραφικό άλμπουμ και διάσπαρτα κόμικς. Στο πικ-απ ακούγονται οι μουσικές νότες του Μπαχ. Ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι του γιου του που τον φιλοξενούσε, την τελευταία του οικογένεια, για να περάσει την υπόλοιπη ζωή του σ’ έναν οίκο ευγηρίας.
Είναι η ώρα του αποχωρισμού και του τελικού απολογισμού. Συνοδοιπόροι σε αυτό το τελευταίο ταξίδι, το φωτογραφικό άλμπουμ της ζωής του, τα κόμικς που αγαπούσε να διαβάζει από μικρός και οι μνήμες. Φορτωμένος με το βάρος όσων ειπώθηκαν και κυρίως όσων δεν ειπώθηκαν, άλλοτε πικρός και είρωνας, άλλοτε στοργικός και τρυφερός, μοιράζεται τα αληθινά του συναισθήματα μόνο με την λατρεμένη γυναίκα του που χάθηκε νωρίς.
Ο θεατής στα “Τελευταία φεγγάρια” θα έρθει σε επαφή με θέματα που τον αφορούν. Η σχέση του ανθρώπου με το γήρας αλλά και η φωλιασμένη νεότητα στην ψυχή και την καρδιά, είναι ορισμένα από τα διαχρονικά ζητήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ο θεατής παρακολουθώντας τον ήρωα-πρωταγωνιστή να παίρνει όλο και περισσότερη απόσταση από τους αγαπημένους του, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό. Η παράσταση ισορροπεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, στη συγκίνηση και το γέλιο. Σαν τις στιγμές της ίδιας της ζωής. Σημασία έχει ποιους έχεις δίπλα σου και ποιους κρατάς από το χέρι, σαν αιώνιους συνοδοιπόρους σου!
