«Ένας καρκινοπαθής δεν έχει …γρίπη…να τον δει ένας γιατρός, να του δώσει μια αντιβίωση και να τον στείλει σπίτι του». «Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μόνο εμάς. Να γίνουμε η φωνή τους χωρίς “βολέματα” και περίεργες συναλλαγές», είναι μερικά από τα λόγια που μας κάνουν να ταρακουνηθούμε για τα καλά και τα οποία έγραψε σε ανάρτησή της η Iωάννα Καραβάνα, Πρόεδρος Συλλόγου Καρκινοπαθων Λάρισας, με αφορμή όλο το θέμα που δημιουργήθηκε τις τελευταίες ημέρες με το Πρότυπο Ογκολογικό Κέντρο και οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την ανακοίνωση της δημιουργίας του στο Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας. Με τον υφυπουργό Υγείας Μάριο Θεμιστοκλέους, εξάλλου εδώ από την πόλη μας να λέει ουσιαστικά πως η Λάρισα… κακώς διαμαρτύρεται αφού εδώ «λειτουργεί ένα πολύ μεγάλο Κέντρο που περιλαμβάνει και ογκολογική κλινική και ακτινοθεραπευτικό τμήμα, υπάρχει μηχάνημα petct, που τοποθετήθηκε πριν δύο χρόνια, υπάρχει Γ’ κάμερα, υπάρχει γραμμικός επιταχυντής, ξεκίνησαν και οι διαδικασίες για να αγοραστεί νέος εξοπλισμός».
Ωστόσο, από καρδιάς η πρόεδρος των Καρκινοπαθών καλεί τους αρμόδιους να μπουν στη θέση των καρκινοπαθών για να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση και να κάνουν αυτό που οι ασθενείς έχουν ανάγκη.
«Και οι άνθρωποι, στις εικόνες μου που δεν έχουν διάθεση ούτε δυνατότητα να σκρολάρουν αμέριμνοι στα κινητά τους, όπως κάνουμε όλοι εμείς τώρα, οι άνθρωποι αυτοί που ζουν στο πετσί τους καθημερινά, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, σαν σακιά με πατάτες, μέσα σε χώρους ανεπαρκείς που δεν τους βλέπει ποτέ ο ήλιος, συχνά μέσα σε διαδρόμους, ώρες ατελείωτες καθηλωμένοι σε μια πολυθρόνα με τους ορούς να στάζουν, σταγόνα σταγόνα, φάρμακα θαυματουργά που όμως καταστρέφουν για πάντα τις φλέβες τους, δεν κατανοούν εύκολα τι κρύβεται πίσω από τις λανθασμένες (δε θα τις χαρακτηρίσω αλλιώς κι ας μπορώ) ερήμην τους κι ερήμην μας αποφάσεις ορισμένων “αρμόδιων”, σημειώνει η κ. Καραβάνα μεταξύ άλλων.
Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση της συνοδευόμενη από τις κάτωθι φωτογραφίες:
«Όποιος (για πολύ συγκεκριμένους “δικούς του λόγους”!!!) αντί να εργάζεται για να επιλύσει προβλήματα ανθρώπων σαν αυτούς που βλέπετε στις φωτογραφίες, βγαλμένες σήμερα το πρωί σ.σ. πριν τρεις ημέρες), σε χώρους που προφανώς δεν έχει επισκεφτεί ποτέ του, αποφάσισε τη δόμηση ενός Πρότυπου Ογκολογικού Κέντρου(!!!!), επενδύοντας ελαφρά τη καρδία το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 20.000.000 ευρώ σε νοσοκομείο που διαθέτει μόλις 1(!) ογκολόγο, κάνει ένα τεράστιο λάθος.
Πρότυπα ογκολογικά κέντρα δεν γίνονται όπου βολεύει τον καθένα. Για όποιον λόγο τον “βολεύει”. Είτε αυτόν είτε κάποιους άλλους…
Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα σε κάθε χωριό και σε κάθε νησί να υπήρχε μια ογκολογική κλινική.
Ακόμα και τότε όμως ένα πρότυπο ογκολογικό κέντρο είναι άλλο πράγμα. Άλλος ο ρόλος του. Άλλο το έργο του. Άλλες οι προϋποθέσεις ίδρυσης και λειτουργίας του.
Ούτε αρκούν οι ωραίες μεγάλες λέξεις στις ταμπέλες “ΠΡΟΤΥΠΟ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ”, ούτε είναι οι κορδέλες των εγκαινίων που κόβονται κάποια στιγμή, που κάνουν τα αληθινά και σοβαρά πρότυπα ογκολογικά κέντρα.
Ένας καρκινοπαθής δεν έχει …γρίπη…να τον δει ένας γιατρός, να του δώσει μια αντιβίωση και να τον στείλει σπίτι του.
Έχει ανάγκη μια σειρά ειδικοτήτων, εξειδικευμένων και πολυσύνθετων εξετάσεων, γονιδιακών ελέγχων, ογκολογικών συμβουλίων και πόσα άλλα που δεν διαθέτει ένα οποιοδήποτε νοσοκομείο. Σίγουρα πολλά από αυτά δε διαθέτει πάντως ένα νοσοκομείο στο οποίο υπηρετεί … ένας .. ογκολόγος!
Κι όχι, η απόφαση να παρακαμφθεί και να συνεχίζει από ορισμένους η μακροχρόνια απαξίωση του ΠΓΝΛ, το μόνο 3βαθμιο νοσοκομείο της περιοχής μας, που μόνο πρωτιές, διακρίσεις και Αριστεία εκπαίδευσης φέρνει σε πανελλαδικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν είναι απλά εσφαλμένη.
Είναι κάτι πολύ χειρότερο. Και δυστυχώς δε βρίσκω πάντα τις λέξεις για να περιγράψω αυτό που θέλω να πω.
Κι αλίμονο οι άνθρωποι των φωτογραφιών μου -που έβγαλα νωρίς το πρωί, γιατί τα “νέα” των ημερών δε μ’ αφήνουν να κοιμηθώ πια- όπως και σχεδόν οι περισσότεροι συμπολίτες μας (αλλά όπως περίτρανα αποδεικνύεται και κάποιοι “κατεξοχήν αρμόδιοι”) δεν ξέρουν ή ακόμα χειρότερα κάποιοι (από τους αρμόδιους) παριστάνουν ότι ξέρουν τι σημαίνει Πρότυπο Ογκολογικό Κέντρο.
Κι αναρωτιέμαι τελικά πόσοι και ποιοι γνωρίζουν τι πρέπει απαραίτητα να περιλαμβάνει, πού και με ποιες προϋποθέσεις πρέπει να δημιουργείται, ποια τεκμηρίωση και διαβούλευση με όσους πραγματικά γνωρίζουν και βρίσκονται στο πεδίο της Μάχης, οφείλει να προηγείται αν θέλουμε, και αν κυρίως θέλουν αυτοί οι κάποιοι αρμόδιοι, να λογίζονται σοβαροί αλλά και ότι σέβονται τις δομές υγείας που διοικούν, σέβονται το επιστημονικό και νοσηλευτικό προσωπικό που υπηρετεί σε αυτές όπως και το έργο που παράγεται στις δομές που διοικούν, σέβονται τα χρηματικά κονδύλια που καλούνται να διαχειριστούν με γνώμονα πρώτιστα την ασφάλεια και την πραγματικά ολοκληρωμένη φροντίδα που απαιτεί η διαχείριση των καρκινοπαθών….
Ποια ολοκληρωμένη φροντίδα αλήθεια και ποια ακριβώς ασφάλεια έχουν στο μυαλό τους;;;
Και οι άνθρωποι, στις εικόνες μου που δεν έχουν διάθεση ούτε δυνατότητα να σκρολάρουν αμέριμνοι στα κινητά τους, όπως κάνουμε όλοι εμείς τώρα, οι άνθρωποι αυτοί που ζουν στο πετσί τους καθημερινά, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, σαν σακιά με πατάτες, μέσα σε χώρους ανεπαρκείς που δεν τους βλέπει ποτέ ο ήλιος, συχνά μέσα σε διαδρόμους, ώρες ατελείωτες καθηλωμένοι σε μια πολυθρόνα με τους ορούς να στάζουν, σταγόνα σταγόνα, φάρμακα θαυματουργά που όμως καταστρέφουν για πάντα τις φλέβες τους, δεν κατανοούν εύκολα τι κρύβεται πίσω από τις λανθασμένες (δε θα τις χαρακτηρίσω αλλιώς κι ας μπορώ) ερήμην τους κι ερήμην μας αποφάσεις ορισμένων “αρμόδιων”.
Και ξέρετε ποιο είναι το ακόμα χειρότερο;;; Γιατί υπάρχει και χειρότερο.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν μπορούν, δεν αντέχουν να σταθούν στα πόδια τους. Που δεν έχουν φωνή και κουράγιο να φωνάξουν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Που δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν τη στοιχειώδη αξιοπρέπειά τους, έχουν μόνο …εμάς!!
Όπως έχουν ανάγκη τη στήριξή μας κι οι γιατροί και οι νοσηλευτές και νοσηλεύτριές μας αλλά και οι ικανές διοικήσεις των δύο νοσοκομείων μας.
Και μας έχουν ανάγκη όλους κι όλες μας.
Να γίνουμε η φωνή τους που δεν ακούγεται, η ασφάλεια και το δίκιο τους που παραβλέπεται. Έτσι απλά. Όλοι κι όλες μαζί τους. Χωρίς αστερίσκους. Χωρίς διαχωρισμούς. Χωρίς αστείες δικαιολογίες. Χωρίς φόβους και δεύτερες σκέψεις. Χωρίς “βολέματα” και περίεργες συναλλαγές.
Χτες ήμουν εγώ στη θέση των ανθρώπων στις φωτογραφίες μου.
Σήμερα είναι αυτοί.
Αύριο μπορεί να είναι καθένας και καθεμιά σας ανάμεσά τους. Κι αυτό δεν είναι απειλή. Είναι απλή κι αναπόφευκτη πραγματικότητα.
Σκεφτείτε το λίγο και μετά αποφασίστε αν θα στηρίξετε την τεράστια κινητοποίηση που οφείλουμε ως πολίτες της Λάρισας να κάνουμε για να υπερασπιστούμε το ΠΓΝΛ και το απίστευτο επιστημονικό κι ερευνητικό έργο που επιτελείται σε αυτό παρά τις χιλιάδες αντιξοότητες ή απλά θα κάνετε refresh στη ροή των νέων σας και θα επιτρέψουμε να υλοποιηθεί μια ντροπιαστική για όλους μας απόφαση…».
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
