Διάκριση λαρισαϊκού Αρχιτεκτονικού Γραφείου σε πανελλήνιο διαγωνισμό για το Νέο Ρολόι της Λάρισας

Dimitris Tsadilas   Ηλεκτρολόγος Μηχανικός.

Δείτε φωτογραφίες:

Λίγα λόγια για την πρόταση

Η αρχιτεκτονική σύνθεση επιδιώκει την «μεταστοιχείωση», την μετατροπή δηλαδή των ιδιοτήτων ενός ρολογιού πόλης από μετρητή χρόνου σε φορέα του χρόνου, σε φορέα γεγονότων. Επιχειρείται η μεταφορική ερμηνεία του ρολογιού ως «αστικός φάρος». Πρόθεση είναι να λειτουργήσει ως ένα νέο παλίμψηστο μέσα στο ευρύτερο παλίμψηστο του λόφου.

Βασική επιδίωξη για την χωροθέτηση του κτιρίου αποτέλεσε η ενοποίηση του περιβάλλοντα χώρου της νέας πρότασης με το μεγάλο υφιστάμενο τμήμα πρασίνου που υπάρχει στη βόρεια πλευρά της πλατείας Λαμπρούλη.

Η πρόταση συνδυάζει την μονολιθικότητα ενός σύγχρονου πύργου από οπλισμένο σκυρόδεμα με την δυναμική γεωμετρική συνθετότητα μιας μετά-αποδομητικής αρχιτεκτονικής γραφής. Η διάρθρωση των όγκων της βάσης του κτίσματος και του πύργου συνθέτουν έναν πολυπρισματικό κτιριακό σύνολο που εδραιώνεται, χωρίς να γίνεται φλύαρο υλικά και ογκοπλαστικά μέσα στον αστικό ιστό.

Επιδιώκεται σχεδιαστικά η κίνηση μέσα από την μονολιθικότητα. Η πτύχωση της μονολιθικής κατασκευής χρησιμοποιείται για να προσαρμόσει ομαλά το δύσκολο κτιριολογικό πρόγραμμα που απαιτεί μεγάλη επιφάνεια στη στάθμη του παρατηρητηρίου σε σχέση με την επιφάνεια του ισογείου, ταυτόχρονα με την διαχείριση της ογκοπλασίας ενός ψηλού κτιρίου-πύργου χωρίς ενδιάμεσους ορόφους.

Η έννοια του παλίμψηστου αξιοποιείται ως μορφολογικό στοιχείο στις όψεις του κτιρίου με χαρακτηριστικές εγχαράξεις πάνω στο οπλισμένο σκυρόδεμα που δανείζονται μοτίβα των φθαρμένων μαρμάρων του αρχαίου θεάτρου και των όψεων βυζαντινών και οθωμανικών μνημείων του Λόφου. Στο πλαίσιο της αναζήτησης χρονικής υλικότητας επιλέγεται, για τις όψεις των όγκων του ισογείου, το μεταλλικό υλικό επικάλυψης corten που αλληλοεπιδρά με τον χρόνο και το γύρω περιβάλλον. Η πρόταση επιχειρεί να ξεδιπλώσει αυτό το παλίμψηστο και να ξεδιπλωθεί μέσα από αυτό, επαναδιατυπώνοντάς το, αντικαθρεπτίζοντάς το.

Η κάτοψη του κτιρίου συνθέτει ένα πολυπρισματικό σύνολο που εγγράφεται στον χώρο, ενώ το ψηλό στοιχείο του κτιρίου (πύργος) προσανατολίζεται στον άξονα βορά-νότου που συμπίπτει με τον νοητό άξονα της κεντρικής πλατείας της πόλης.

Στη διαμόρφωση της όψης του ισογείου δημιουργούνται εναλλαγές μεταξύ διαφανών και συμπαγών επιφανειών που κυριαρχούνται από γεωμετρικές εξάρσεις τριγωνοειδούς μορφής – σφήνες. Η οροφή του ισογείου είναι μη βατό φυτεμένο δώμα. Το ξεδίπλωμα των πτυχώσεων του μονολιθικού πύργου μοιάζει με έναν χορό που ξετυλίγεται από το έδαφος έως το παρατηρητήριο, όπου με την παρεμβολή μιας περιμετρικής διαφάνειας η κίνηση σταματά, εξομαλύνεται και ξεκινούν οι άκαμπτες όψεις της στάθμης του ρολογιού. Στον πύργο εγγράφονται μοτίβα – μορφολογικά στοιχεία που ανασυνθέτουν το παλίμψηστο των γύρω μνημείων. Το κλιμακοστάσιο φωτίζεται φυσικά από την διάφανη βόρεια όψη, όπου μια πέργκολα υποστηρίζει την αναρρίχηση φυτών από την οροφή του ισογείου έως και το ύψος δαπέδου του παρατηρητηρίου. Στο επίπεδο του παρατηρητηρίου επιτρέπεται η 360ο περιμετρική θέαση της πόλης.