Η Κατερίνα Παναγοπούλου βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι» την Κυριακή 15/12.
Η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του MEGA μίλησε για την ενημέρωση και την ψυχαγωγία και τι προτιμά.
«Δεν θα έκανα αμιγώς ψυχαγωγία γιατί μετά θα την «γυρνούσα» την συζήτηση στην ενημέρωση και θα το χαλούσα. Όταν πρωτοξεκίνησα ήμουν πιο αυστηρή, είχα πει πως δεν θα κάνω τηλεόραση, αλλά θα γράφω μόνο σε εφημερίδες. Έβλεπα μανιωδώς δελτία, αλλά ονειρευόμουν ότι θα το κάνω το δελτίο ειδήσεων του MEGA. Στην 6η δημοτικού το είπα. Έλεγα ότι θα γίνω δημοσιογράφος, οι γονείς μου δεν με απέτρεψαν. Από το 1ο έτος που έκανα πρακτική μπήκα στο χώρο εύκολα», είπε αρχικά η Κατερίνα Παναγοπούλου.
Και συνέχισε: «Έγιναν όλα σταδιακά. Όταν μου είπαν να κάνω δοκιμαστικό για το δελτίο ένιωσα μεγάλη χαρά. Ήταν ένα παιδικό όνειρο. Έτσι κατακτάς και τον σεβασμό των ανθρώπων του χώρου, όταν τα κάνεις όλα σταδιακά. Αν δεν έχεις κάνει ρεπορτάζ, δεν μπορείς να πεις το δελτίο. Είχαμε κάνει συζήτηση όταν ήρθα στο κανάλι και για μια εκπομπή, εκκρεμεί αυτή η συζήτηση, αλλά θα με ενδιέφερε».
Για τις προκλήσεις της δουλειάς, η Κατερίνα Παναγοπούλου ανέφερε: «Δεν μου αρέσει η θυματοποίηση. Τώρα στην παρουσίαση έχει περισσότερο γυναίκες, είτε στα δελτία είτε στις εκπομπές. Αν βρεθείς από την μια μέρα στην άλλη θα σε σχολιάσουν. Δεν έχω ζήσει προκατάληψη εις βάρος μου. Θεωρώ πως όσο επαναλαμβάνουμε τα έμφυλα στερεότυπα, τόσο τα εδραιώνουμε. Έχω συναντήσει κακεντρεχείς ανθρώπους αλλά και άντρες και γυναίκες. Μπορεί ο σεξισμός να υπάρχει παντού, αλλά δεν θέλω να ονομάζουμε σεξισμό κάθε κριτική που γίνεται σε μια γυναίκα. Έχω δει ότι πολλές φορές προσπαθούμε να θυματοποιηθούμε και να θεωρήσουμε σεξισμό κάθε κριτική σε μία γυναικά. Σε μεγάλο βαθμό στα πολύ τελευταία χρόνια αρχίζουμε να το αφήνουμε πίσω μας».
Τέλος, η Κατερίνα Παναγοπούλου μίλησε και για το πώς είναι στην προσωπική της ζωή, λέγοντας: «Στο παρελθόν ένιωθα ότι με προσέγγιζε πιο εύκολα ο κόσμος από ότι τώρα. Με τους φίλους μου είμαι εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Στις προσωπικές μου σχέσεις είμαι εντελώς διαφορετική. Γελάω πολύ, μπορεί να κάνω νάζια, γίνομαι ένας άλλος άνθρωπος. Στο δελτίο πρέπει να μπεις σε ένα καλούπι και είναι απόλυτα λογικό το γεγονός ότι πρέπει να είσαι έτσι. Εκεί κάνουμε δουλειά. Όταν τελειώνει η δουλειά γίνομαι ένας άλλος άνθρωπος. Οι φίλοι μου είναι φίλοι από το σχολείο, όποτε αν είχα ύφος σε αυτούς θα γελούσαν».
