Ο τραγουδιστής Γιώργος Περρής έδωσε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην ιστοσελίδα people.com και, μεταξύ άλλων, μίλησε ανοιχτά για τη σεξουαλική του ταυτότητα, δηλώνοντας ομοφυλόφυλος.
«Μεγάλωσα σε μια κοινωνία όπου δεν υπήρχε τρόπος να δεις την κανονικότητα μιας ομοφυλοφιλικής σχέσης… Δεν ήταν στην τηλεόραση. Δεν υπήρχε στα μέσα ενημέρωσης. Δεν αποτέλεσε μέρος οποιασδήποτε συζήτησης.
Παρόλο που στην ιδιωτική μου ζωή, δεν κρυβόμουν πια καθόλου, ως τραγουδιστής, ως δημόσιο πρόσωπο, είχε ένα κόστος για μένα, επειδή υπήρχε ένα κομμάτι μου που ήθελε να μιλήσει γι’ αυτό… Πολλοί άνθρωποι μου είπαν: “Δεν πρέπει να βγεις. Δεν πρέπει να μιλήσεις γι’ αυτό δημόσια. Θα καταστρέψει την καριέρα σου” εξομολογήθηκε ο τραγουδιστής.
«Αισθάνομαι την ευθύνη, ως καλλιτέχνης, να είμαι όσο πιο ειλικρινής και αληθινός μπορώ και να το μοιραστώ αυτό με το κοινό μου… Υπάρχει διαφορά μεταξύ ιδιωτικότητας. Δεν είμαι μυστικοπαθής. Ποτέ δεν έχω κρυφτεί ή προσποιηθεί ότι είμαι κάποιος άλλος, ποτέ. Έτσι, είμαι σίγουρος ότι (το ότι είμαι γκέι) δεν θα τους σοκάρει ή κάτι τέτοιο. Αλλά νιώθω ότι η σχέση μου με τους θαυμαστές μου, τη φυλή μου, ήρθαμε ένα βήμα πιο κοντά. Αυτό αισθάνομαι ότι θα είναι αυτό, γιατί θα έχουν την πλήρη εικόνα του ποιος είμαι, ελεύθερος και εντελώς ανοιχτός», πρόσθεσε στη συνέχεια ο Γιώργος Περρής.
Το σχετικό απόσπασμα σχολιάστηκε στο Mega Καλημέρα.
Ποιος είναι ο Γιώργος Περρής:
Ο Γιώργος Περρής γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου του 1983 στην Αθήνα από Έλληνα πατέρα και Ελληνογαλλίδα μητέρα, τη συγγραφέα Ζοέλ Λοπινό-Μαστραντώνη.
Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου σε ηλικία 4 ετών και σε νεαρή ηλικία άρχισε να εμφανίζεται σε σχολικές γιορτές και μουσικές σκηνές. Στα 18 του, τον ανακαλύπτει ο Μίμης Πλέσσας, ο οποίος τον παίρνει μαζί του σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Λίγο αργότερα, συνεργάζεται με τον Γιάννη Σπανό καθώς και με την Ελένη Βιτάλη και την Ελένη Δήμου.
Έκτοτε η καριέρα του εκτοξεύτηκε κάνοντας δισκογραφία αλλά και πολλές συναυλίες.
Ο ίδιος έχει πει σχετικά:« Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, με θυμάμαι να τραγουδάω και να ακούω προσεκτικά τραγούδια και μουσική. Ήταν ο μοναδικός μου τρόπος να επικοινωνήσω, να συγκινηθώ και να βρω διέξοδο στα δύσκολα παιδικά μου χρόνια και στο πολύ βίαιο διαζύγιο των γονιών μου. Θυμάμαι διαρκώς να ζητάω να βάλουν δίσκους στο πικάπ που είχαμε στο σαλόνι και να κάθομαι δίπλα στο ηχείο προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω αυτό που άκουγα: τη φωνή, τα όργανα, τις λέξεις, τις αναπνοές.
Αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ με το τραγούδι προτού η μητέρα μου γίνει συγγραφέας, όταν ακόμα δίδασκε γαλλικά στο φροντιστήριο που είχε. Γύρω στα 4 της ανακοίνωσα ότι μια μέρα θα γινόμουν τραγουδιστής, κι από τότε δεν άλλαξα ποτέ γνώμη. Υπήρχε μέσα μου μια φωνή που μου έκανε ξεκάθαρο ότι η μουσική θα ήταν μονόδρομος για μένα. Πάντως η μητέρα μου ποτέ δεν αποθάρρυνε το όνειρο μου, απεναντίας με έστειλε στο ωδείο για να μάθω πιάνο. Μου έμαθε όμως ότι για να πετύχεις τα όνειρά σου πρέπει να δουλέψεις σκληρά και να δείξεις επιμονή».
