Ως «τσαρλατάνο με αμφεταμίνες» που προσπαθεί να μας ξυπνήσει από τη συλλογική μας κατάθλιψη, περιγράφει τον εαυτό του ο Γιώργος Παπαγεωργίου. Και ίσως να έχει δίκιο μιας και κάθε του live με τους Polkar (το συγκρότημά του) είναι ένα μικρό πανηγύρι.
Λίγο πριν ανέβει και πάλι στη σκηνή με τους φίλους του, τις τρομπέτες και τα γιουκαλίλι, ο Γιώργος Παπαγεωργίου μιλά αποκλειστικά στο TLIFE για το μουσικό του «παιδί» αλλά και το πώς το «Πάμε μαζί», ένα τραγούδι-ύμνος στον έρωτά του με τη Δανάη Μιχαλάκη έγινε το «γενέθλιο» τραγούδι της μπάντας του.
Τα δέκα χρόνια Polkar είναι πλέον γεγονός. Πώς ήταν για σένα αυτά τα δέκα χρόνια μουσικής διαδρομής;
Χωρίς υπερβολή, έκανα restart στη ζωή μου. Δεν είναι μόνο οι POLKAR, τα τελευταία 10 χρόνια έγιναν τόσες αλλαγές στη ζωή μου (νομίζω και στις ζωές των περισσότερων) που νιώθω σαν να πέρασαν 100 χρόνια. Δεν ήταν όλα εύκολα, αλλά στο φινάλε φινάλε είμαι πολύ περήφανος για αυτό που έγινα μέσα σε αυτή τη δεκαετία. Δεν έχω κανένα παράπονο από τον εαυτό μου, έχω χιλιάδες παράπονα από το κοινωνικό μου σύνολο και ευτυχώς υπάρχει η μπάντα για να μπορέσει αυτό το ζαλισμένο δίπολο να ισορροπήσει. Πολλές φορές νιώθω στη σκηνή σαν τσαρλατάνος με αμφεταμίνες που προσπαθεί να μας ξυπνήσει από την συλλογική μας κατάθλιψη.
Έχεις μιλήσει αρκετές φορές για το πώς πήρε το όνομά της η μπάντα, θα ήθελα ωστόσο να μου πεις πώς προέκυψε η σκέψη δημιουργίας των Polkar;
Οι περισσότεροι συνάδελφοι μου όταν έφτιαξα την μπάντα μου έλεγαν « μη το κάνεις, θα μπερδέψεις το κοινό που σε ξέρουν σαν ηθοποιό». Ήταν η πιο σπουδαία αδιαφορία που έριξα στη ζωή μου σε συμβουλές τρίτων. Αν είχα κωλώσει θα ήμουν μισός τώρα. 
Οι Polkar κατάφεραν μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια χωρίς επικοινωνιακά τρικ και μεγάλες δισκογραφικές “πλάτες” να αποκτήσουν ένα αρκετά μεγάλο κοινό. Πολλοί μάλιστα είναι εκείνοι που σας ακολουθούν σε κάθε σας live. Το φανταζόσουν αυτό δέκα χρόνια πριν;
Με τίποτα. Σου θυμίζω ότι μέσα σε αυτή τη δεκαετία, γιγαντώθηκαν τα talent shows και δεν ήταν λίγοι αυτοί που πίστεψαν ότι η εποχή πλέον δεν ευνοεί πιο μοναχικούς δρόμους. Για μένα η επιτυχία καλλιτεχνών όπως οι VIC, ο Λεξ και οι Σκιαδαρεσες σημαίνουν ότι υπάρχει ένα κοινό που διψάει για την ανόθευτη σχέση καλλιτέχνη- ακροατή, μακρυά από μαρκετίστικα κολπάκια και τη λάμψη των shows. Είναι το κοινό που έδωσε βήμα και στο « Η ζωή μου είναι σκ@τα» που παρόλο που δεν παίχτηκε ποτέ στα ραδιόφωνα εκτιμήθηκε ανέλπιστα.
Έχοντας παρακολουθήσει κάποια από τα live σας, η αίσθηση που παίρνω είναι αυτή της μεγάλης παρέας. Η επαφή σας με τον κόσμο είναι μοναδική. Πόσο “Γιώργος” είσαι όταν βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή με τους Polkar;
Νομίζω είμαι ο εαυτός μου σε μια πιο τραβηγμένη εκδοχή του. Ναι δεν χορεύω τσιφτετέλι φορώντας φτερά και στρας στην καθημερινότητα μου, αλλά αν δεν το κάνω πάνω στη σκηνή θα νιώθω ότι μου λείπει κάτι! Επίσης λατρεύω την επικοινωνία με τον κόσμο. Τη λατρεύω.
Πρόσφατα, κυκλοφορήσατε και δυο νέα τραγούδια το “Κάνε με ό,τι θες” και το “Πάμε μαζί”. Για το δεύτερο μάλιστα έχεις πει πως το έγραψες για τη σύζυγό σου, δε θα μπορούσαμε να πούμε όμως, μιας και ήρθε μαζί με την επέτειο των δέκα χρόνων σας, ότι είναι και ένα “επετειακό τραγούδι για την οικογένεια των Polkar;
Ναι θα μπορούσες να το πεις και έτσι! Είναι ένα αρκετά προσωπικό τραγούδι, αλλά τόσο οι στίχοι του όσο και η πρόθεση του τραγουδιού, είναι να λειτουργήσει και σαν μήνυμα για τον καθένα που το ακούει και μας έχει ψιλοπαρακολουθήσει αυτά τα 10 χρόνια. Το « Πάμε μαζί» μπήκε στα μουσικά trends στο YouTube για 2 εβδομάδες και το βρήκα το καλύτερο δώρο για την επέτειο μας ως μπάντα.
Τα live των Polkar είναι ένα ατέλειωτο “πανηγύρι”, πιστεύεις ότι λείπει η χαρά από τις ζωές μας; Μήπως έχουμε παραγίνει τοξικοί σαν κοινωνία;
Ναι η τοξικότητα δείχνει να νικάει. Δυστυχώς. Αλλά «συνέφερε» να γίνει αυτό. Βόλευε αν θες, γιατί το να είσαι τοξικός, είσαι ταυτόχρονα και ακίνδυνος, παροπλισμένος μέσα στην τοξικότητα σου που στην ουσία είναι μια παθητική στάση και τίποτα περισσότερο. Ενώ το γλέντι, προϋποθέτει ενεργητικότητα, έκφραση, άρπαγμα της ζωής. Αλλά για να κουνήσεις τον κ@λο σου (είτε για να χορέψεις, είτε για να φωνάξεις για το άδικο) πρέπει να πάρεις μια απόφαση: ή με τους κυρ Παντεληδες (οι βασιλιάδες της τοξικότητας) ή με τους άλλους. Μη φοβάσαι, είναι πολλοί οι «άλλοι» και γίνονται περισσότεροι.
Τι άλλο να περιμένουμε από τους Polkar;
Νέο υλικό. Το έχουμε έτοιμο και βγάζουμε σταδιακά νέα κομμάτια μέσα στη χρονιά. Και πολλές εμφανίσεις στην επαρχία επίσης γιατί υπάρχει κόσμος εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης που δεν μας έχει δει και αρχίζει να έχει… απωθημένο.
Εσύ στην καθημερινότητά σου από που αντλείς χαρά και ενέργεια;
Όταν συναντώ την αγάπη.
Τι έχει μείνει στον Γιώργο του σήμερα από τον έφηβο Γιώργο που το έσκαγε από το σπίτι για να πάει σε συναυλίες;
Πάντα όταν ανοίγω την πόρτα το βράδυ από το σπίτι μου για να πάω στη συναυλία, το συναίσθημα είναι το ίδιο από όταν έφευγα από το σπίτι για να πάω να ακούσω «Τρύπες».
Θέατρο, τηλεόραση, live εμφανίσεις… Πόσο εύκολο είναι να συνδυαστούν όλα αυτά;
Δύσκολο είναι, αλλά έχει τη γλυκά του.
Όπως έχει γίνει γνωστό, σε λίγους μήνες θα γίνεις πατέρας για πρώτη φορά. Σε “μετακίνησε” καθόλου ως άνθρωπο αυτό; Έχεις αλλάξει ενδεχομένως ο τρόπος που σκέφτεσαι κάποια πράγματα;
Ναι θα έλεγα αρκετά. Αλλά στην πράξη, θα ξέρω να σου πω σε λίγους μήνες.
Αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσεις έναν στίχο σας για να στείλεις ένα “μήνυμα” στο κοινό των Polkar, ποιος στίχος θα ήταν αυτός;
«Πάμε μαζί».
Οι Polkar είναι οι: Γιώργος Παπαγεωργίου στη φωνή, Γιάννης Κυρατσός στην ηλεκτρική κιθάρα, Λάζαρος Πλιάμπας στα τύμπανα και στα κρουστά, Γιάννης Μπέκος στο ηλεκτρικό μπάσο, Γιώργος Αβραμίδης στην τρομπέτα και Μιχάλης Καρανίκος στο τρομπόνι.
