Λένε πως «ιστορία γράφουν οι παρέες» και όσοι το υποστηρίζουν έχουν απόλυτο δίκιο. Αυτό επαληθεύεται και στην περίπτωση του Αγίου Λουκά στην Εύβοια, κοντά στο Αλιβέρι. Εκεί που οι λιγνιτωρύχοι της περιοχής έγραψαν για χρόνια μια δημιουργική, αλλά και σκληρή ιστορία ζωής, που την πλήρωσαν με θύματα τόσο στη μεγάλη απεργία του 1933 που συγκλόνισε το πανελλήνιο και δημιούργησε κλυδωνισμούς στη Βουλή, στην οποία θα αναφερθούμε αναλυτικά αύριο 25 Ιουλίου στο www.ertnews.gr, όσο και στο μεγάλο δυστύχημα της 9ης Δεκεμβρίου 1968 με τους επτά νεκρούς εργάτες.
Στον τόπο κατοικίας και δουλειάς τους δεν ήταν δυνατόν να μην ανάψει και η σπίθα του αθλητισμού. Καρπός της ήταν ο Αθλητικός Όμιλος Αγίου Λουκά με σήμα του έναν λιγνιτωρύχο με τα σύνεργά του. Εκεί που το ποδόσφαιρο είναι χαρά, διασκέδαση, πλάκα στο καφενείο και όχι πόλεμος οπαδικών στρατών ή εργαλείο επιχειρηματιών, όπως πρόσφατα αποδείχθηκε και με τα σχέδια για κλειστή ευρωπαϊκή λίγκα.
Γυρνάμε στην όμορφη Εύβοια, εκεί που άτυπα αρχικά, στις αλάνες και στα αυτοσχέδια γήπεδα της εποχής, έγιναν τα πρώτα σουτάκια, οι κεφαλιές και τα πλονζόν, μέχρι η ομάδα να αποκτήσει και θεσμική υπόσταση το 1982. Έκανε έναν πρώτο κύκλο ζωής, γνώρισε και στιγμές που οδήγησαν στο σταμάτημα της λειτουργίας της, αλλά βγήκε από τη «στοά» της αδράνειας και επανήλθε.
Το γήπεδο δημιουργήθηκε δίπλα στις λειτουργούσες και σήμερα εγκαταστάσεις της ΔΕΗ, με τη συνδρομή της και έτσι προστέθηκε και ο λιγνιτωρύχος στο σήμα, για να συνδέει το σύλλογο με τις καταβολές του και τις γενιές που δημιούργησαν τις συνθήκες, ώστε σήμερα να συνεχιστεί αυτή η δημιουργική πορεία στις τοπικές κατηγορίες της Εύβοιας.
Μπορεί η πανδημία να δημιούργησε, όπως σε όλους τους συλλόγους – ειδικά τους ερασιτεχνικούς, προβλήματα, αλλά ο νόμος των γηπέδων είναι πως επιτρέπεται να πέσεις, αλλά επιβάλλεται να σηκωθείς.
Αυτό γίνεται και στον Άγιο Λουκά και πρέπει να τονίσουμε ότι ήδη στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας, έχουμε καταγράψει άλλες δύο περιπτώσεις ομάδων που γεννήθηκαν μέσα από κοινότητες εργαζομένων στις στοές των ορυχείων, εκτός του Αγ. Λουκά. 
Yπενθυμίζουμε τους λιγνιτωρύχους της Πτολεμαΐδας, τον Εορδαΐκό και στη Ραφήνα την Θύελλα Διασταύρωση Ραφήνας, από το συνοικισμό των εκεί λιγνιτωρύχων.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
Πηγή φωτο: Από το αρχείο της ομάδας και του Ευάγγελου Κατσαμάγκου
Φωτο λιγνιτωρυχείου και διαδήλωσης λιγνιτωρύχων: από το βιβλίο «Εργατικές ιστορίες», εκδόσεις BUX 1998, Nάσος Μπράτσος, ISBN 960-7939-00-X
Σχετική είδηση: Η ομάδα των λιγνιτωρύχων – Θύελλα Ραφήνας
Δελτίο ποδοσφαιριστή: Κώστας Κατσαμάγκος: Ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής της ομάδας του Αγίου Λουκά.
Τα παιδιά του χωριού στο Μίνι γήπεδο στην Κοτσινούρα το 1973.
Όρθιοι: Δημήτρης Λ. Αντωνίου, Αθηνόδωρος (Δώρης) Χρ. Παπαϊώαννου, Γεώργιος Σταυ. Τσάλας, Δημήτρης Χαρ. Τσάλας, Βασίλης Γ. Αντωνίου, Ευάγγελος Β. Μαρκόπουλος
Καθιστά: Δημήτρης Ν. Βωβός, Γρηγόρης Ε. Σμπιλίρης , Κώστας Ε. Κατσαμάγκος, Λουκάς Σταυρ. Παναγιάρης, Νίκος Δημ. Γλάρος, Γεώργιος Ι. Παρασκευάς, Μαρίνος Β. Ξύγγης
Παλαίμαχοι Αγίου Λουκά, όπως παρατάχθηκαν:
Όρθιοι από αριστερά: Σταύρος Ι. Μεταξάς( Βούλης Τριμηνής), Ευάγγελος Ι.Μεταξάς(Τριμηνής) , Μαρίνος Β. Ξύγγης, Βασίλης (Λάκης) Αθ. Παπαγεωργίου, Γρηγόρης Ευαγ. Σμπιλίρης , Μαρίνος Λ. Σκοντόβολος.
Καθιστά: Αναστάσιος Σταυρ. Αρβανίτης, Αθανάσιος Λ. Σκαρλής , Νίκος Κ. Αντωνίου(Μπούρας), Κώστας Ε. Κατσαμάγκος, Γεώργιος Π. Παπανικολάου.
Ο Δώρης Χ. Παπαϊωάννου πλονζάροντας στα πόδια του Κώστα Ε. Κατσαμάγκου στις 26/4/1968. Διακρίνονται και οι δύο με παντελόνι, πουκάμισο και σκαρπίνια.
Παίζοντας με τα γκελάκια – Κατσαμάγκος Κώστας
Ομάδα του Αγίου Λουκά 1978.
Κώστας Ε. Κατσαμάγκος , Ευάγγελος Γ. Καπενής(Παπάς), Γρηγόρης Ε. Σμπιλίρης, Σταύρος Στ. Ζάνιος , Αθανάσιος Γ. Αδάμης , Δημήτρης Ν. Βωβός, Λουκάς Χρ. Κακόγιαννης, Ανδρέας Δ. Δρίτσουλας, Φιλοξενούμενος, Χαράλαμπος Γ. Καπενής, Νίκος Γ. Σμπιλίρης, Τιμόθεος Ν. Παπουτσής, Κώστας Δ. Λάμπρου
