Η Ελένη Κοκκίδου με αφορμή την παράσταση «Το τραγούδι της Φλέρυς», που αφορά στη ζωή και το έργο της Φλέρυς Νταντωνάκη, μούσας του Μάνου Χατζηδάκι, μίλησε στην εκπομπή «Weekenders» και την Νάντια Ρηγάτου.
Σχολιάζοντας τα πρότυπα των γυναικών στη μουσική και τον ρόλο που παίζει η εμφάνιση ενός καλλιτέχνη, η γνωστή ηθοποιός δήλωσε ότι, παλαιότερα, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά.
«Η Τζάνις Τζόπλιν δεν είχε καμία εμφάνιση, η Τζόαν Μπαέζ δεν είχε καμιά εμφάνιση, η Μερσέντες Σόσα δεν είχε καμιά εμφάνιση. Αυτό άρχισε τη δεκαετία του 80’ στην Ελλάδα, το 90’, που για να γίνεις πια τραγουδίστρια έπρεπε να είσαι μοντέλο και να βγάζεις ό,τι μπορείς προς τα έξω. Τώρα πια αυτό έχει φτάσει στο ζενίθ, ας πούμε. Παλιά λοιπόν ήτανε θέμα τι φωνή είχες. Η Μοσχολιού δεν χρειαζόταν να βγάλει το μπούτι της έξω, ας πούμε».
Η Ελένη Κοκκίδου αναφέρθηκε και στην κίνηση της Ματούλας Ζαμάνη να βγάλει την μπλούζα της σε συναυλία και να την πετάξει στο κοινό, γεγονός που προκάλεσε ποικίλα σχόλια.
«Αυτή είναι μια κλασική κίνηση που έκαναν οι άντρες, group leaders, οι τραγουδιστές των συγκροτημάτων από την εποχή του 60’. Πέταγαν τις μπλούζες τους στη σκηνή, πέταγαν τις κιθάρες τους, γιατί ήταν είδωλα! Ε! η Ματούλα έκανε μία τέτοια κίνηση με φοβερό χιούμορ δείχνοντας ότι «με αγαπάτε, το ξέρω!» Ακόμα, «είμαι ένα είδωλο» και είμαι ένα είδωλο, γιατί δεν είμαι. Αν το έκανε η Μαρίνα Σάττι, αν το έκανε η Έλενα Παπαρίζου, εκεί θα έλεγες «γιατί το κάνει τώρα αυτό εδώ;». Υπάρχει μία κίνηση ενός ευφυούς ανθρώπου, ο οποίος αυτοσαρκάζεται και σαρκάζει και την περίσταση», σχολίασε.
Η ηθοποιός που το κοινό αγάπησε μέσα από το ρόλο της «Βουλίτσας», στην τηλεοπτική σειρά «Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα», μίλησε και για τις στιγμές που θαυμαστές της, την έχουν φέρει σε άβολη θέση.
«Ήρθαν δύο νέα παιδιά και χωρίς να πουν «καλημέρα», «καλησπέρα», «τι κάνετε;» «Μπορούμε να βγάλουμε μια φωτογραφία;» – «Όχι!» Ήρθαν από ένα τραπέζι, από εκεί που έπινα εγώ καφέ με κάποιον και ήρθαν, «να βγάλουμε μια φωτογραφία;», λες και είσαι βάζο, τραπέζι, ποτήρι. Αυτό με ενοχλεί πάρα πολύ, το βρίσκω τρομερά αγενές και βρίσκω ότι αυτά τα παιδιά δεν έχουν συνείδηση του τι είναι ο καλλιτέχνης, ότι είναι ένας άνθρωπος με φλέβες, με αίμα, με αρτηρίες… Δεν είναι κάτι σαν το σουβλάκι που το φωτογραφίζουμε και δείχνουμε ότι είμαστε εκεί και τρώμε σουβλάκια».
Σε ερώτηση της δημοσιογράφου Ναντιας Ρηγάτου αν νιώθει τυχερή ως γυναίκα, η Ελένη Κοκκίδου απάντησε: «Ναι, βέβαια, γιατί έχω μεγαλώσει σε μία οικογένεια που είχε ένα εύρος σκέψης και είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους, οι οποίοι μου άνοιξαν το μυαλό! Στην αρχή της καριέρας μου έκανα πρωταγωνιστικούς ρόλους αλλά πέρασαν αρκετά χρόνια για να επιβάλλω την προσωπικότητά μου, το ταλέντο μου και τη δικαιωματική μου ύπαρξη στη θέση της καλλιτεχνικής σφαίρας».
