Μια άκρως συγκινητική ανάρτηση έκανε η Ελεονώρα Μελέτη στα social media, το βράδυ της Παρασκευής. Με αφορμή την απώλεια του παππού της πριν 21 χρόνια ακριβώς, θέλησε να θυμηθεί τις ωραίες στιγμές που είχαν ζήσει μαζί αλλά και όλα όσα της έμαθε, τα οποία κρατάει έως σήμερα.
Διάβασε την μακροσκελή ανάρτηση:
«Σαν σήμερα πριν 21 χρόνια έχασα τον παππού μου. Ήμουν 22 χρόνων κ ήταν ο πρώτος θάνατος δικού μου ανθρώπου. Έσβησε μπροστά μου. Εκείνη τη στιγμή ναι μεν έκλαιγα γοερά αλλά ένιωθα κ λύτρωση. Λύτρωση από το φόβο του θανάτου που με κυρίευε όσο Καιρό τον «περιμέναμε».
Ο παππούς μου ήταν λεβεντάνθρωπος. Κάθε Παρασκευή ερχότανε στο σπίτι μας, έβαζε να ακούσει bolero στο πικ απ, έπινε ουίσκι σε κρυστάλλινο σκαλιστό ποτήρι, μου χάριζε μια σοκολάτα Ιon κ μου έδινε 1000 δραχμές χαρτζιλίκι.
Μέσα στο δερμάτινο καφέ τσαντάκι του φυλούσε πάντα τυλιγμένη στα 4 μια έκθεση που είχα γράψει κ τη θεωρούσε ένα μικρό αριστούργημα. Με ρωτούσε συχνά : «έγραψες? τι καινούργιο έγραψες? Γράψε!» Του έγραψα κάτι κ του το τρύπωσα στο χέρι του λίγο πριν φύγει.
Ήταν θαυμαστής μου ο παππούς μου. Τα καλοκαίρια μου ήταν όλα μαζί του. Κάθε απόγευμα με έστελνε να του πάρω από το πρακτορείο τύπου του χωριού, τις εφημερίδες κ ένα «δάχτυλο», παγωτό γρανίτα της εποχής. Είχε σάκχαρο κ πρόσεχε τα γλυκά. Κάθε πρωί έκανε πορεία, περπατούσε χιλιόμετρα κ είχε ως προορισμό, την «ελιά του παππού», γιατί στο σημείο εκείνο έστριβε για την επιστροφή του. Ήταν δεινός κολυμβητής, κολυμπάω άριστα χάρη σε εκείνον, κάνω τέλειες βουτιές κ ακόμα κ τώρα σε κάθε μου «κεφαλία» όταν βγαίνω από το νερό τον ψάχνω για να μου γνέψει αν ήταν άριστη η βουτιά ή «έτσι κ έτσι».
Χάρη στο παππού μου αγάπησα τη κλασική μουσική, και ενα Σεβαλιέ δαχτυλίδι που φορούσε κ τώρα είναι δικό μου. Σε όλες του τις φωτογραφίες έπαιρνε πάντα την ίδια πόζα: κοιτούσε το άπειρο, ποτέ το φακό, κ έγερνε λίγο τον αριστερό του ώμο.
Τα μεσημέρια πριν κοιμηθεί χωνόμουν κάτω από το κρεβάτι του κ περίμενα να ξαπλώσει για να τον τρυπήσω από κάτω με ένα στύλο. Λάτρευε τα μακριά μαλλιά στις γυναίκες κ όταν τα έκοψα κοντά, αν κ δεν ζούσε, είχα μέσα μου λίγες τύψεις που έκανα κάτι που σίγουρα δεν θα «ενέκρινε».
Σε λίγες εβδομάδες όμως που θα κυκλοφορήσει το πρώτο μου βιβλίο από τη @dioptrabooks, είμαι σίγουρη πως από κάπου θα βλέπει κ θα χαίρεται γιατί να που πάλι «κάτι έγραψα». Ο παππούς μου σας λέω ήταν φανταστικός».
