«Ατυχείς αποφάσεις, πριν λίγα χρόνια, στέρησαν τη συνοικία της Φιλιππούπολης από το μοναδικό τεκμήριο της εποχής έλευσης των προσφύγων στην πόλη της Λάρισας, με την ακατανόητη κατεδάφιση του σχολείου των αρχών του 20ου αιώνα, της περιόδου του Ελευθερίου Βενιζέλου. Το μνημείο για τους πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης μας υπενθυμίζει το χρέος στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης αλλά και τη συμβολή τους στην οικοδόμηση της νεότερης Ελλάδας». Τα παραπάνω τόνισε ο Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, Μέλος της Βουλής των Ελλήνων, δρ Μάξιμος Χαρακόπουλος, σε δήλωσή του μετά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου Τιμής και Μνήμης των Προσφύγων από την Ανατολική Ρωμυλία – Βόρεια Θράκη, που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία της Εξωραϊστικής Μορφωτικής Λέσχης Φιλιππούπολης «Η Ανατολική Ρωμυλία».
Ο Θεσσαλός πολιτικός και ιστορικός ερευνητής αφού συνεχάρη τον πρόεδρο κ. Σιδέρη Δελαρούδη και τα μέλη της Λέσχης στη δήλωσή του υπογράμμισε ότι «ο ελληνισμός της Ανατολικής Ρωμυλίας υπήρξε ένα από τα δυναμικότερα τμήματα του μείζονος ελληνισμού, με τεράστια προσφορά στην οικονομική και πνευματική ζωή της περιοχής που ζούσε από αιώνες. Δυστυχώς, η σημαντική αυτή παρουσία έλαβε απότομο τέλος στο μεταίχμιο του 19ου και 20ού αιώνα, από γενοκτονικές πολιτικές που ακολούθησαν Βούλγαροι και Τούρκοι. Οι Έλληνες της Ανατολικής Ρωμυλίας πρώτοι αυτοί από όλα τα μεγάλα κύματα της προσφυγιάς που θα ακολουθήσουν -Μικρά Ασία, Πόντος, Ανατολική Θράκη, Πόλη- θα βρουν καταφύγιο στο ελληνικό κράτος. Εδώ θα στεριώσουν και θα μπολιάσουν και αυτοί με την εργατικότητα και την πνευματική τους ζωτικότητα την ελληνική κοινωνία στις κατοπινές δεκαετίες.
Έως σχετικά πρόσφατα θεωρούσαμε ότι στην Ευρώπη αυτές οι γενοκτονικές πρακτικές ήταν πλέον ξεπερασμένες ιστορικά, πλην εξαιρέσεων όπως ο εκτοπισμός των Κυπρίων από τις εστίες τους με την τουρκική εισβολή του 1974. Σήμερα, όμως, βλέπουμε το δράμα να επαναλαμβάνεται στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, όπου οι Αρμένιοι εξαναγκάζονται σε φυγή από τους Αζέρους, με τη συνδρομή της Άγκυρας, μετά από παρουσία χιλιάδων ετών στην περιοχή, ενώ η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί αδρανής αυτή την εξωφρενική εθνοκάθαρση.
Να γιατί, λοιπόν, όλοι εμείς επιμένουνε τόσα χρόνια ότι είναι απαραίτητο η Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των χριστιανών της καθ’ ημάς Ανατολής. Όχι μόνον για τη δικαιοσύνη της ιστορίας, αλλά πρωτίστως για να μην επαναληφθούν τέτοια εγκλήματα».
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
