Ήταν 26 Απριλίου του 1986, όταν σημειώθηκε η έκρηξη στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ, η μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας, όπως χαρακτηρίζεται από τον ΟΗΕ. Τριάντα πέντε χρόνια μετά, οι νεκροί και οι επιμολυσμένοι είναι χιλιάδες, το ίδιο και οι εκτοπισμένοι λόγω του ραδιενεργού νέφους, που έφερε την εν λόγω καταστροφή στη «μαύρη» κορυφή της διεθνούς κλίμακας πυρηνικών γεγονότων.
Στη 1 και 23 τα ξημερώματα της 26ης Απριλίου του 1986 ο αντιδραστήρας 4 του πυρηνικού σταθμού εκρήγνυται κατά τη διάρκεια ενός τεστ ασφαλείας. Επίσημα ανακοινώνονται μόλις 30 νεκροί από τη ραδιενέργεια… Επί δέκα ημέρες, το πυρηνικό καύσιμο θα συνεχίσει να καίει, απελευθερώνοντας στην ατμόσφαιρα ραδιενεργά στοιχεία που θα μολύνουν, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, μέχρι και τα τρία τέταρτα της Ευρώπης.
“Για κάποιους ανθρώπους το Τσερνόμπιλ αντιπροσωπεύει φρικτές μνήμες όσων τις αντίκρισαν με τα ίδια τους τα μάτια, αυτό που για άλλους σκεπάστηκε με το πέπλο της ντροπής και για κάποιους άλλους που προσπάθησαν να κρύψουν την αλήθεια” τόνισε ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντιμίρ Ζελένσκι.
Ακόμη σήμερα, το Τσερνόμπιλ, θυμίζει μια πόλη – φάντασμα… Μερικά προσωπικά αντικείμενα κάποιων από τους 116.000 ανθρώπους που χρειάσθηκε να απομακρυνθούν υπενθυμίζουν πως κάποτε αυτός ο τόπος έσφυζε από ζωή.
Τριάντα πέντε χρόνια μετά το χειρότερο πυρηνικό δυστύχημα στην ιστορία οι Ουκρανοί δεν ξεχνούν τους νεκρούς τους.
Οι αρχές εκτιμούν πως οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να ζήσουν εκεί με ασφάλεια πριν περάσουν 24.000 χρόνια… Η τοποθεσία όμως προσελκύει όλο και περισσότερους τουρίστες και το Κίεβο θέλει να την εντάξει στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO.
Επιμέλεια: Ρεγγίνα Σαβούρδου
