Ο Τάσος Κωστής παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και για πρώτη φορά αποκάλυψε την απόφαση του να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να ζήσει μόνιμα στην Κύπρο.
Ο αγαπημένος ηθοποιός δεν μπορούσε να διαχειριστεί την απώλεια της συζύγου του, η οποία έδωσε μεγάλη μάχη με τον καρκίνο και έτσι βρέθηκε στην Κύπρο τόσο για επαγγελματικούς όσο και για ψυχολογικούς λόγους.
Πού σας συναντώ αυτόν τον καιρό; Μιλήστε μου για τα νέα επαγγελματικά σας σχέδια.
Με βρίσκεις στην Κύπρο! Μετά τον θάνατο της γυναίκας μου πήρα την απόφαση να φύγω από την Ελλάδα για λίγο καιρό. Δέχτηκα μια πρόταση εδώ που με ενθουσίασε κι έτσι έφυγα. Μαζί με τον Λώρη Λοϊζίδη επιστρέφουμε πίσω στον χρόνο και ανεβάζουμε επί σκηνής την δημοφιλέστερη και εμπορικότερη κωμωδία του ελληνικού κινηματογράφου τον «Μπακαλόγατο». Να αναφέρω ότι στην παράσταση λαμβάνουν μέρος οι ηθοποιοί, Λώρης Λοϊζίδης, Χρίστος Γρηγοριάδης, Μιχάλης Σοφοκλέους, Γιάννης Κόκκινος, Μαρία Μαστρίδου, Μαρία Παπακώστα, Σαββίνα Γεωργίου, Κωνσταντίνος Σωκράτους και Κωνσταντίνος Τσίτσιος και εγώ. Η σκηνοθεσία και η διασκευή κειμένων θα φέρουν την σφραγίδα του Λώρη! Θα κάνει πρεμιέρα τον ερχόμενο Δεκέμβριο στο δημοτικό θέατρο Λατσιών ενώ με την νέα χρονιά θα περιοδεύσουμε σε όλη την ελεύθερη Κύπρο.
Φύγατε από την Ελλάδα για να διαχειριστείτε τον θάνατο της συζύγου σας;
Η αλήθεια είναι αυτή. Ήθελα να φύγω για να αλλάξω παραστάσεις. Όταν ήμουν στο σπίτι, όπου και να κοίταζα μου θύμιζε τη γυναίκα μου. Τα πάντα γύρω μου ήταν εκείνη. Πήρα λοιπόν την απόφαση να πάω στην Κύπρο και για ψυχολογικούς λόγους. Πίεσα τον εαυτό μου να το κάνω για να ξεχαστώ. Μετά τον θάνατο της συζύγου μου άδειασε το σπίτι. Ήμουν δίπλα στη γυναίκα μου όλο το 24ωρο, μέχρι και το τέλος.
Είστε δηλαδή σε φάση προσαρμογής τώρα…
Ναι ακριβώς αυτό. Προσπαθώ να πάω παρακάτω. Ενώ τα τελευταία τρία χρόνια πηγαίναμε πολύ καλά το τελευταίο εξάμηνο ήρθαν τα πάνω κάτω. Ξεκίνησε μία κάθοδος προς τον θάνατο και αυτό με τάραξε πάρα πολύ. Ήμασταν μαζί 45 χρόνια. Ζω ακόμη και τώρα την αγάπη της συζύγου μου, ήταν τα πάντα για μένα. Στεκόταν δίπλα μου, όχι πίσω μου, και με στήριζε.
