Θα έχετε ακούσει την φράση «Βάστα Ρόμελ». Πλέον στον κάμπο όσοι έσπειραν χειμερινά σιτηρά, αλλά και όσοι ετοιμάζονται να σπείρουν καλαμπόκι, αναφωνούν «βάστα Πούτιν», ή καλύτερα « βάστα Ζελένσκι»… Ο λόγος γιατί αμέσως μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία έχουμε εκρηκτική άνοδο στην τιμή των σιτηρών στις διεθνείς αγορές, αλλά και καλαμποκιού και ηλίανθου, των βασικών δηλαδή αγροτικών προϊόντων που εξάγουν σε όλο τον κόσμο, την Ευρώπη και φυσικά και την Ελλάδα, Ρωσία και Ουκρανία. Φυσικά το «βάστα Ρόμελ» ανήκει στους μαυραγορίτες της Αθήνας στην Κατοχή που εύχονταν να κρατήσει ο Ρόμελ στη Βόρεια Αφρική για να θησαυρίζουν από τα τρόφιμα που είχαν κρύψει στα κελάρια τους…
Για τους Έλληνες αγρότες ίσως η πολεμική σύρραξη να τους δώσει τη δυνατότητα να «ρεφάρουν» από την εκρηκτική άνοδο του κόστους παραγωγής, σε ρεύμα, πετρέλαιο, λιπάσματα και άλλα εφόδια, ενώ οι καταναλωτές «τρέμουν» μήπως πούμε το ψωμί-ψωμάκι. Ήδη έχουμε κα΄πιες πρώτες ανατιμήσεις στα αρτοσκευάσματα αλλάπρος το παρόν τα αρτοποιεία ενσωματώνουν τις αυξήσεις στο αλεύρι, παρά το γεγονός ότι έχουν εκτοξευεθεί τα κόστη στην ηλεκτρική ενέργεια.
Φυσικά η Ελλάδα παράγει ελάχιστο μαλακό σιτάρι, άρα και λευκό αλεύρι, που χρησιμοποιείται για την παρασκευή ψωμιού, καθώς το εισάγει κατά 80% κυρίως από Ρωσία και Ουκρανία.
Η Ουκρανία και η Ρωσία αποτελούν το σιτοβολώνα τεράστιου αριθμού κρατών, ενώ η Ελλάδα παράγει κυρίως σκληρό σιτάρι, του οποίου οι τιμές λίγο πριν ξεκινήσει η πολεμική σύρραξη βρίσκονταν στα επίπεδα των 45 περίπου λεπτών για όσους Θεσσαλούς παραγωγούς τα έχουν ακόμη αποθηκευμένα. Οι εκτιμήσεις πλέον παραγόντων της αγοράς είναι πως δεν αποκλείεται στα αλώνια να δούμε τιμές ακόμη και στα 50 λεπτά το κιλό για το σκληρό σιτάρι, ενώ και το μαλακό αναμένεται να φτάσει πάνω από 40 λεπτά το κιλό, όταν πέρυσι ξεκίνησαν με 25 και 20 αντίστοιχα για να καταλήξουν μετά τον Αύγουστο όταν έγινε γνωστό ότι είχε μειωμένη παραγωγή ο Καναδάς στα 50 λεπτά το κιλό το σκληρό και στα 35 λεπτά το μαλακό…
Βέβαια θα πρέπει να συνυπολογιστεί ότι φέτος το κόστος ιδίως στα λιπάσματα έχει εκτοξευθεί (τριπλάσιες σχεδόν τιμές από πέρυσι) αλλά και πάλι οι αγρότες αισιοδοξούν ότι με αυτά τα επίπεδα τιμών θα μείνει ένα ικανοποιητικό κέρδος. Ένας τζίρος 200 ευρώ το στρέμμα (400 κιλά επί 50 λεπτά) για το σκληρό δεν είχε υπάρξει ποτέ στο παρελθόν και αυτό δίνει και τον τόνο για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. ΌΠσο για τον Καναδά που δίνει τον τόνο στην αγορά του σκληρού είναι μακριά και τα ναύλα έχουν αυξηθεί κι αυτό δίνει ένα ακόμη πλεονέκτημα στο ελληνικό σιτάρι, ενώ μη λησμονούμε ότι η Ισπανάι πλήττεται φέτος από πρωτοφανή ξηρασία
