Στην ιστορία της προσφυγούπολης, πέρασε μια ακόμη επιχείρηση, που συνέδεσε το επίθετο του ιδιοκτήτη της με την επιτυχία της και την αναγνώριση και πέρα από τον Βόλο, στο πανελλήνιο.
Στέκι ο “Καρακτσάνης” τα μεσημέρια για πολλούς στη Νέα Ιωνία, κυρίως ανθρώπους της βιοπάλης. Περνούσαν για “δύο” μετά το σχόλασμα, για έναν μικρό απολογισμό του μεροκάματου. Πειράγματα, γέλια και οι παρέες μεγάλωναν με νέες γνωριμίες και τα δύο εικοσπεντάρια ποτέ δεν αρκούσαν.
Τα βράδια, περισσότερες οικογένειες, κόσμος στα πεζοδρόμια, τραπέζια και στον δρόμο, να δοκιμάζει τους μεζέδες του Κώστα, της Ευδοκίας, του Γιώργου, της Μαίρης, της Σούλας.
Και η λοταρία με τα ψάρια ή τα ουίσκι με τις σοκολάτες, σταθερή αξία.
Τα πιτσιρίκια πρόθυμα να κάνουν την κλήρωση καθώς το τυπικό προέβλεπε ο τυχερός να διαθέσει κάτι από τα κέρδη του στον μικρό που τράβηξε τον τυχερό λαχνό.
Ο ιδρυτής, ο Καρακατσάνης έφυγε από τη ζωή, το τσιπουράδικο το ανέλαβε η επόμενη γενιά.
Σήμερα θλίψη. Εκεί όπου η ζωή φούντωνε, σιγή. Το ίδιο και σε άλλα καταστήματα εστίασης που έπαυσαν να λειτουργούν για διάφορους λόγους και αποτελούσαν στέκια.
Χρυσό Βαρέλι, Παρασκευάς, Κοζάκης, Καπετάνιος, Τσιτούμης, Ασημής, Πέτρος, Κατρακέλας κ.α.,, έμειναν στην ιστορία.
Ουζερί ” Καρακατσάνης”
Από τα πιο ιστορικά ουζερί της Νέας Ιωνίας, με την ποιοτική του κουζίνα, στο σύνολο της θαλασσινά, με τους φοβερούς κολιτσιάνους και τις πίνες, τα οστρακοειδή και τα ολοφρεσκα ψάρια του…
Λένε πως όταν κάποιος έπιανε το τραγούδι, τραγουδούσαν μετά όλοι μαζί και κρατούσε καλά το τραγούδι και οι συζητήσεις για τα τεκταινόμενα στην “Νικάρα”…
Σήμερα στέκει εκεί στην Δορυλαίου, ερμητικά κλειστό…
myvolosnet
