KEIMENO 1
Ας πούμε μερικές αλήθειες για τα ελληνικά ΑΕΙ
(1)Όταν το κοινωνικό περιβάλλον είναι απαλλαγμένο από ιδιόρρυθμες ιδεοληψίες και πρακτικές, οι επιδόσεις των Ελλήνων/ίδων σε όλους τους τομείς είναι αξιοθαύμαστες. Όπως είχε αναφερθεί και σε παλαιότερο άρθρο μου , η ποιότητα των περισσοτέρων ελληνικών ΑΕΙ ή μεμονωμένων Τμημάτων συναγωνίζεται αυτής κορυφαίων διεθνών ομολόγων τους, όπως φαίνεται στις διεθνείς λίστες αξιολογήσεων. Όμως, όλα θα μπορούσαν να είναι στην κορυφή του διεθνούς ακαδημαϊκού γίγνεσθαι, αν δεν εθελοτυφλούσαμε.
(2)Κάθε ειλικρινής προσπάθεια βελτίωσης προϋποθέτει να λέγονται αλήθειες. Οι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν γίνεται να συντηρούνται θνησιγενή Πανεπιστημιακά Τμήματα σε κάθε πόλη και χωριό, μόνο και μόνο για να ενισχύεται το καταναλωτικό κοινό και το εισόδημα των κατοίκων. Δεν γίνεται οι φοιτητές να στερούνται της άκρως σημαντικής διεπιστημονικής αλληλεπίδρασης μιας οργανωμένης Πανεπιστημιούπολης. Το ακαδημαϊκό προσωπικό πρέπει να αποφασίσει ότι δεν γίνεται να υποκύπτει σε πιέσεις για ίδρυση θνησιγενών και διάσπαρτων Τμημάτων, για να ικανοποιηθούν αξιώσεις τοπικών και άλλων παραγόντων ή για ίδρυση άνευ περιεχομένου Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών για αύξηση επιχορηγήσεων. Δεν γίνεται να προκηρύσσονται φωτογραφικές θέσεις μόνο και μόνο για να τακτοποιούνται φίλοι και γνωστοί. Δεν γίνεται να διαιωνίζονται η οικογενειοκρατία και η αναξιοκρατία. Δεν γίνεται να εισάγονται στα ΑΕΙ υποψήφιοι με ανύπαρκτες βαθμολογικές επιδόσεις. Δεν γίνεται να υφίστανται Τμήματα ανά την επικράτεια, χωρίς στοιχειώδη αξιολόγηση. Δεν γίνεται να μην αξιολογείται το ακαδημαϊκό προσωπικό των ΑΕΙ.
(3)Η κοινωνία αρχίζει να ωριμάζει και να αντιλαμβάνεται ποιος πράγματι έχει ειλικρινή πρόθεση και υγιείς στόχους, ποιος δημιουργεί θεσμούς με ποιοτικά και αξιοκρατικά χαρακτηριστικά και ποιος προσπαθεί να αποκομίσει εφήμερα μικροπροσωπικά οφέλη με άκαιρες και άστοχες επιλογές. Επομένως, κάθε πολιτικό κόστος πρέπει να βαρύνει όποιον σκόπιμα εθελοτυφλεί στα χρονίζοντα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος και όποιον δεν κατανοεί ή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του μέλλοντος. Πολιτικό κόστος πρέπει να έχει όποιος εξαπατά τους νέους υποσχόμενος την εισαγωγή τους με σχεδόν μηδενικές βαθμολογίες και μάλιστα με αναδρομική ισχύ. Όποιος προσπαθεί να εξισώσει την ποιοτική οροφή του εκπαιδευτικού συστήματος με το κατώφλι της δικής του επιστημονικής ασημαντότητας.
(4)Είναι απορίας άξιο πώς είναι δυνατόν πολιτικοί, που με τις αποφάσεις τους καθορίζουν την ποιότητα εκπαίδευσης των νέων γενεών και εν τέλει την τύχη και την πορεία της χώρας, να έχουν ως γνώμονα τα προσωπικά τους απωθημένα, τα ελλείμματα της προσωπικότητάς τους ή τα πρόσκαιρα μικροκομματικά τους συμφέροντα. Είναι απορίας άξιο πώς είναι δυνατόν πολιτικοί να αγνοούν ότι η προσωρινότητα της ύπαρξής μας όφειλε να αυξάνει την ευθύνη τους ώστε, σε θέματα ύψιστης σημασίας, να ομονοούν για τη χάραξη μακροχρόνιας στρατηγικής, που θα επηρεάσει την τύχη της χώρας πέραν της δικής τους βιολογικής παρουσίας.
(5)Παρά το ότι τις τελευταίες δεκαετίες το εκπαιδευτικό σύστημα σχεδόν όλων των βαθμίδων είναι ένα από τα θέματα αιχμής, που όλοι δήθεν προσπαθούν να βελτιώσουν, τα προβλήματα όχι μόνο παραμένουν αλλά διογκώνονται και οξύνονται. Τα κόμματα οφείλουν να αποφασίσουν ότι η παιδεία πρέπει να εξαιρεθεί από την άγονη, μικρόψυχη, ρηχή και ατελέσφορη αντιπαράθεσή τους προκειμένου να αποτελέσει τον πυλώνα της διαχρονικής ανάπτυξης και ευημερίας της χώρας. Να συνειδητοποιήσουν ότι οφείλουν να εργαστούν για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος με νόμους που θα εφαρμόζονται και θα έχουν ισχύ πέρα από αυτούς. Η προσπάθεια που γίνεται είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και είναι κρίμα να χαθεί άλλη μια ευκαιρία. Ίσως η λύση να βρίσκεται στην τοποθέτηση, μετά από προκήρυξη και εκλογή, διακομματικού υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων.
(Καλλιόπη Α. Ρουμπελάκη-Αγγελάκη, Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 8/8/2021. Διασκευή)
ΚΕΙΜΕΝΟ 2
Η αξιολόγηση στην κοινωνία και στη ζωή μας
(1)Παρά τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζει στη ζωή μας η έννοια της αξιολόγησης, φαίνεται πως αυτή αντιμετωπίζεται με ένα πνεύμα επιφυλακτικότητας και καχυποψίας. Η αξιολόγηση συνδέεται και συνδυάζεται, θεωρητικά και πρακτικά, με την εκάστοτε κρίση, αποτίμηση και αντίστοιχη επιλογή, στην οποία οδηγούμαστε, για αυτό που θεωρούμε ως το επιβαλλόμενο να πραγματοποιηθεί, καθώς κρίνουμε και πιστεύουμε ότι διαθέτει τα περισσότερα πλεονεκτήματα. Η καθημερινότητά μας από την πολύ μικρή ηλικία είναι συνυφασμένη με αξιολογικές κρίσεις, οι οποίες, στην ουσία, προσδιορίζουν την επαγγελματική και κοινωνική διαδρομή μας. Προβαίνουμε σε θετικές ή αρνητικές αξιολογήσεις και επιλογές, με βάση ένα διευρυμένο αξιολογικό πλαίσιο αρχών και ενδιαφερόντων, θέτοντας και υπηρετώντας συγκεκριμένους στόχους . Κατά αντίστοιχο τρόπο ενδιαφερόμαστε να αποκτούμε προσόντα και εφόδια, ώστε σε κάθε μελλοντική διεκδίκηση και αντίστοιχη αξιολογική κρίση να είμαστε έτοιμοι όσο γίνεται καλύτερα και πληρέστερα για την επιτυχή έκβαση του κάθε εγχειρήματος.
(2)Σε καθημερινή βάση, άμεσα ή έμμεσα, αξιολογούμε αυτό που κάνουμε ή προσδοκούμε, διαπιστώνουμε τις δυνατότητες, τις ελλείψεις και τις αδυναμίες, βελτιωνόμαστε ή προσπαθούμε να βελτιωθούμε. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα, όταν γινόμαστε αποδέκτες θετικών αξιολογικών κρίσεων. Ασφαλώς, η αξιολόγηση αφορά και αναφέρεται σε μεμονωμένα άτομα, σε ομάδες και οργανισμούς, στην κοινωνία ολόκληρη. Γεννάται, ωστόσο, το ερώτημα για τους λόγους που οδηγούν σε επιφυλάξεις ή πιθανόν και σε μία αρνητική στάση απέναντι στην αξιολόγηση από μία μεγαλύτερη ή μικρότερη ομάδα της κοινωνίας μας.
(3)Μία πρώτη βασική παράμετρος που πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη είναι ότι οποιαδήποτε αξιολόγηση δεν πρέπει να έχει έναν τιμωρητικό χαρακτήρα για τον αξιολογούμενο. Αρνητική αξιολόγηση σε κάποια φάση και για κάποια δεδομένα δεν σημαίνει υποχρεωτικά έλλειψη προσόντων ή έλλειψη ικανοτήτων και πολύ περισσότερο δεν σημαίνει ότι χάνω εξαιτίας μίας αρνητικής αξιολογικής κρίσης τη θέση εργασίας μου ή τους όρους και τις προϋποθέσεις, σύμφωνα με τα οποία προσφέρω τις υπηρεσίες μου.
(4)Ένα δεύτερο στοιχείο είναι η διαμόρφωση ενός ευρύτερα αποδεκτού αξιολογικού πλαισίου. Αυτό έχει να κάνει με κριτήρια, μεθόδους και προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση ενός τέτοιου πλαισίου, με πρακτικές που προτείνονται και που θα ακολουθηθούν και οι οποίες σε πνεύμα σεβασμού, αντικειμενικότητας και αξιοπιστίας θα αναδεικνύουν συγκεκριμένες παραμέτρους που θα ληφθούν υπόψη και θα οδηγούν, συνολικά, σε βελτιωτικές προτάσεις και παρεμβάσεις.
(5)Είναι γεγονός ότι σημαντικό ρόλο στη διαδικασία αυτή διαδραματίζει η επόμενη ημέρα μιας αξιολογικής διαδικασίας, καθώς άτομα, φορείς και πρωτίστως η πολιτεία οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη και να υλοποιούν πορίσματα και προτάσεις αυτής της διαδικασίας, ώστε να μην επανερχόμαστε στις ίδιες διαπιστώσεις και να μην αναζητούμε ευθύνες εκεί που δεν υπάρχουν. Η επίκληση και μόνο κάποιων εννοιών, όπως η αποδοχή και η σημαντικότητα της αξιολόγησης, δεν αντιμετωπίζει από μόνη κανένα ζήτημα στην ουσία του. Απαιτούνται σχέδιο και όραμα, με σεβασμό, δικαιοσύνη, αντικειμενικότητα, εγκυρότητα και αξιοπιστία.
(Γεώργιος Δ. Καψάλης, πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ 7/12/2019. Διασκευή)
KEIMENO 3
Στον φίλο που πάει για δάσκαλος
Μονάχος σου, σε αψηλό χωριό απομονωμένος,
δίχως μάνα να σου καρικώνει τις κάλτσες, δίχως φίλους
για βόλτα,
τότε θα νιώσεις πως ό,τι πήρες – πήρες˙ τώρα πρέπει να
δώσεις˙
κι αν έχεις πολλά, πολλά θα δώσεις˙ αν λίγα,
σκέψου τις ώρες που σπατάλησες εδώ κι εκεί.
Εξόν απ’ τη διδασκαλία στο σχολείο,
κοίτα να κάνεις και καμιά μικρή βιβλιοθήκη,
νά ’ρχονται οι νέοι του χωριού και να διαβάζουν.
Στην ενδοχώρα να εργαστείς. Έτσι προσφέρεις
πολύ περισσότερα απ’ τους νεανίσκους της Τσιμισκή.
Ωστόσο κοίτα και την ηθική σου ακεραιότητα:
Από έναν νέο δροσερό κι αγνό, κυρίως αγνό,
ιδιότητα δεν έχει η ανθρωπότης τιμιωτέραν.
Κι εν τω μεταξύ θα κρατούμε αλληλογραφία και θα μου
στέλνεις
φωτογραφίες σου ανάμεσα στα παιδιά του χωριού.
Και θά ’μαι, αλήθεια, περήφανος για έναν τέτοιο φίλο.
(Ντίνος Χριστιανόπουλος)
ΘΕΜΑ Α
Α1. Να αποδώσετε συνοπτικά, σε 80-90 λέξεις, τη δεύτερη παράγραφο του Κειμένου 1.
Μονάδες 15
ΘΕΜΑ Β
Β1. Να επαληθεύσετε ή να διαψεύσετε, με βάση τo Κείμενο 1 , τις ακόλουθες προτάσεις, γράφοντας στο τετράδιό σας δίπλα στο γράμμα που αντιστοιχεί σε κάθε πρόταση τη λέξη «Σωστό» ή «Λάθος». Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας με αναφορές στα κείμενα 1 και 2.
α. Η έλλειψη στενότητας πνεύματος συνεπάγεται την επιτυχία στις ελληνικές δραστηριότητες. (Κείμενο 1)
β. Το επίπεδο της μειονότητας των ελληνικών ΑΕΙ είναι χαμηλότερο από αυτό των αντίστοιχων του εξωτερικού. (Κείμενο 1)
γ. Η αξιολόγηση πρωτοεμφανίζεται κατά την περίοδο ενηλικίωσης του ανθρώπου (Κείμενο 2).
δ. Η αναφορά αποκλειστικά σε έννοιες, όπως η πολύτιμη σημασία της αξιολόγησης, επαρκεί για την καταπολέμηση των σχετικών προβλημάτων (Κείμενο 2)
ε. Η θεσμοθέτηση ενός υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων που δεν είναι μονοκομματικός πιθανόν να καταπολεμήσει το πρόβλημα. (Κείμενο 1)
Μονάδες 10
Β2.α. Μία πρώτη βασική παράμετρος που πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη (Κείμενο 2, παράγραφος 3) Να αναφέρετε γιατί ο συγγραφέας χρησιμοποίησε τη συγκεκριμένη σύνταξη στο παραπάνω απόσπασμα, λαμβάνοντας υπόψη και την ιδιότητά του. (Μονάδες 8)
β. Να αναφέρετε με ποιον τρόπο εξασφαλίζεται η συνεκτικότητα μεταξύ των παραγράφων 3 και 4 του κειμένου 2 και να την αναλύσετε.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ: Να αναφέρετε με ποια νοηματική σχέση συνδέονται οι παράγραφοι 3 και 4 του κειμένου 2 και να την αναλύσετε. (Μονάδες 7)
Μονάδες 15
Β3. Ποια η πρόθεση της συντάκτριας του Κειμένου 1, στην 4η παράγραφο; (μονάδες 3). Να αναφέρετε 3 διαφορετικές γλωσσικές επιλογές με τις οποίες επιτυγχάνει τον στόχο της, παραθέτοντας τα αντίστοιχα χωρία (μονάδες 6), και να εξηγήσετε τη λειτουργία της καθεμιάς από αυτές στο κείμενο (μονάδες 6).
Μονάδες 15
ΘΕΜΑ Γ
Αξιοποιώντας 3 κειμενικούς δείκτες, να αναφέρετε πότε το ποιητικό υποκείμενο θα αισθανθεί υπερήφανο για τον φίλο του; Να απαντήσετε σε 150-200 λέξεις.
Μονάδες 15
ΘΕΜΑ Δ
Ένα από τα βασικά ζητήματα που απασχολούν διαχρονικά την ελληνική κοινωνία, όπως άλλωστε την παγκόσμια, είναι η αξιολόγηση των μαθητών της Μέσης Εκπαίδευσης . Ως καθηγητής, να εκφωνήσεις ομιλία στο σχολείο σου εναντίον της αξιολόγησης των μαθητών και να αναφέρεις τους παράγοντες που την καθιστούν παραγωγική διαδικασία . (350-400 λέξεις)
Μονάδες 30
Α1. Η παράγραφος αναφέρεται στους παράγοντες αναβάθμισης των ελληνικών Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Πιο συγκεκριμένα, δεν αρμόζει να υφίστανται πανεπιστημιακές σχολές, με μοναδικό σκοπό την οικονομική πρόοδο των περιοχών που αυτές βρίσκονται , να απουσιάζει η διεπιστημονική συνεργασία, να εξυπηρετούνται ιδιοτελείς προσωπικές βλέψεις ,οικονομικά συμφέροντα και προσωπικές σχέσεις. Επίσης, είναι απαράδεκτο να καθίστανται φοιτητές υποψήφιοι με κατώτατη βαθμολογία αλλά και να μην εφαρμόζεται η αξιολόγηση στις πανεπιστημιακές σχολές και στους εκπαιδευτικούς που τις στελεχώνουν.
Β1. α. Σ (Όταν το κοινωνικό περιβάλλον είναι απαλλαγμένο από ιδιόρρυθμες ιδεοληψίες και πρακτικές, οι επιδόσεις των Ελλήνων/ίδων σε όλους τους τομείς είναι αξιοθαύμαστες.)
β. Λ (η ποιότητα των περισσοτέρων ελληνικών ΑΕΙ ή μεμονωμένων Τμημάτων συναγωνίζεται αυτής κορυφαίων διεθνών ομολόγων τους, όπως φαίνεται στις διεθνείς λίστες αξιολογήσεων.)
γ. Λ (Η καθημερινότητά μας από την πολύ μικρή ηλικία είναι συνυφασμένη με αξιολογικές κρίσεις)
δ. Λ (Η επίκληση και μόνο κάποιων εννοιών, όπως η αποδοχή και η σημαντικότητα της αξιολόγησης, δεν αντιμετωπίζει από μόνη κανένα ζήτημα στην ουσία του.)
ε. Σ (Ίσως η λύση να βρίσκεται στην τοποθέτηση, μετά από προκήρυξη και εκλογή, διακομματικού υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων.)
Β2.α. Ο συγγραφέας επέλεξε την παθητική σύνταξη, διότι η συγκεκριμένη καθιστά το ύφος του κειμένου πιο επίσημο και το περιεχόμενό του πιο αντικειμενικό. Επίσης, αποκτά ποικιλία η πλοκή του λόγου.
Η επιλογή αυτή ταιριάζει με την ιδιότητα του συγγραφέα, ο οποίος είναι πρόσωπο υψηλού μορφωτικού επιπέδου, αφού έχει διατελέσει Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Επομένως, επιδιώκει να προσδώσει κύρος στον λόγο του, ώστε η άποψή του να καταστεί αποδεκτή.
β. Η συνεκτικότητα εξασφαλίζεται μέσω της νοηματικής σχέσης της αντίθεσης.
Ειδικότερα, αναφέρονται οι παράμετροι για την ορθή αξιολόγηση, με στόχο την αναβάθμιση. Η πρώτη παράμετρος είναι ότι η αξιολόγηση δεν αρμόζει να έχει εκδικητικό σκοπό για το πρόσωπο που αξιολογείται. Η δεύτερη είναι ότι πρέπει να αναπτυχθεί ένα πεδίο αξιολόγησης που θα βασίζεται στην αμεροληψία.
Β3. Η συντάκτρια αποσκοπεί στο να στηλιτεύσει τη λανθασμένη στάση πολιτικών προσώπων σχετικά με την ελληνική εκπαίδευση . Για να επιτύχει τον στόχο της πραγματοποιεί συγκεκριμένες γλωσσικές επιλογές:
α) Ρητορικά ερωτήματα: Είναι απορίας άξιο πώς…συμφέροντα. / Είναι απορίας άξιο πώς…παρουσίας.
Σκοπός των ρητορικών ερωτημάτων είναι να κινητοποιηθεί ο προβληματισμός των αναγνωστών εις βάρος της συγκεκριμένης στάση των πολιτικών προσώπων.
β) Επανάληψη: Είναι απορίας άξιο πώς…
Σκοπός της επανάληψης είναι να προσδοθεί έμφαση στην ευθύνη που έχουν τα πολιτικά πρόσωπα για τα προβλήματα της ελληνικές εκπαίδευσης.
γ) Προσβλητικοί χαρακτηρισμοί: …να έχουν ως γνώμονα τα προσωπικά τους απωθημένα, τα ελλείμματα της προσωπικότητάς τους ή τα πρόσκαιρα μικροκομματικά τους συμφέροντα.
Σκοπός των συγκεκριμένων χαρακτηρισμών είναι να υποβαθμιστεί το κύρος των πολιτικών προσώπων που ευθύνονται για τα προβλήματα της ελληνικής εκπαίδευσης.
Γ. Το ποιητικό υποκείμενο χρησιμοποιεί την Προστακτική Έγκλιση, ώστε να πείσει το φιλικό πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται, με σκοπό, εκτός από τα αμιγώς διδακτικά του καθήκοντα, να δημιουργήσει μια βιβλιοθήκη στο χωριό όπου θα υπηρετήσει την εκπαιδευτική του θητεία. Στη βιβλιοθήκη αυτή θα προσέρχονται οι νεαροί κάτοικοι του χωριού, για να αποκτήσουν επιπλέον γνώσεις. (κοίτα να κάνεις…διαβάζουν). Επιπλέον, το ποιητικό υποκείμενο επιθυμεί για τον εκπαιδευτικό φίλο του να διδάξει σε μη αστικές περιοχές, διότι με αυτόν τον τρόπο η συνεισφορά του θα είναι πολυτιμότερη από αυτήν των μικρής ηλικίας εκπαιδευτικών που δραστηριοποιούνται σε κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης. Για αυτόν τον λόγο, χρησιμοποιεί αντίθεση (Στην ενδοχώρα … της Τσιμισκή.) Επιπλέον, μέσω της αναδίπλωσης (Από έναν νέο δροσερό κι αγνό, κυρίως αγνό,…τιμιωτέραν) εκφράζει την άποψη ότι η ηθική ακεραιότητα ενός νέου ανθρώπου είναι το ύψιστο ιδανικό της πανανθρώπινης κοινωνίας.
Θεωρώ ορθή τη στάση του ποιητικού υποκειμένου, διότι ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στη διδασκαλία, αλλά να παρέχει σφαιρικές γνώσεις στους μαθητές του και να τους αναπτύσσει υψηλό ήθος. Ωστόσο, διαφωνώ με την απαξίωσή του προς τους εκπαιδευτικούς της Τσιμισκή, καθώς δεν αιτιολογεί τη στάση του προς αυτούς.
Δ.
Αγαπητοί μαθητές και συνάδελφοι,
ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η εκπαίδευση αφορά κάθε άνθρωπο. Ένα από τα κυριότερα ζητήματα που σχετίζεται με αυτή και ενδιαφέρει τους περισσότερους μαθητές είναι η αξιολόγησή τους. Ως εκπαιδευτικός, όμως, οφείλω να παραδεχτώ ότι η αξιολόγηση διαθέτει ορισμένα αρνητικά χαρακτηριστικά.
(ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ-Α΄ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ) (α)Δεν εντοπίζονται οι κλίσεις των σπουδαστών, σε περίπτωση κατά την οποία αυτές αφορούν σε κλάδους εκτός της διδασκόμενης ύλης. Αυτό προκαλεί δυσκολία για την επαγγελματική αποκατάσταση σχετικά με τα επαγγέλματα τα οποία δεν σχετίζονται με τη σχολική ύλη.
(β)Οι μαθητές καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να εξασφαλίσουν υψηλή βαθμολογία. Με αυτόν , όμως, τον τρόπο χάνουν την επαφή τους με τα ζητήματα τα οποία απασχολούν την κοινωνία και την πολιτική, επιδεικνύοντας αδιαφορία για αυτά.
(γ)Σε πολλές περιπτώσεις οι μαθητές ανταγωνίζονται σχετικά με το ποιος θα εξασφαλίσει υψηλότερη βαθμολογία. Επίσης, συχνά οι μαθητές με υψηλή βαθμολογία χλευάζουν και περιθωριοποιούν αυτούς με χαμηλή. Επομένως, οι διαπροσωπικές σχέσεις των μαθητών υποβαθμίζονται
ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ: Παρ’ όλα αυτά, αγαπητοί μαθητές και συνάδελφοι, υπάρχουν παράγοντες για την αναβάθμιση των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης.
(α)Είναι ορθό να εντοπίζονται οι κλίσεις των μαθητών και σε τομείς που δεν συνδέονται με το σχολείο. Επομένως, οι μαθητές θα κατανοήσουν ότι υπάρχουν και άλλοι κλάδοι στους οποίους μπορούν να κατευθυνθούν για την επαγγελματική τους αποκατάσταση.
(β)Είναι αναγκαίο να παρέχονται στους μαθητές ίσες ευκαιρίες σχετικά με την μάθηση, για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους. Συνεπώς, θα μειωθεί και ο ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών και θα επικρατεί σεβασμός στην σχέση τους.
(γ)Οι καθηγητές αρμόζει να διαθέτουν υπομονή, για να βοηθούν τους μαθητές, ώστε να κατανοήσουν την ύλη που διδάσκεται. Είναι απαραίτητο να βοηθήσουν ιδιαίτερα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες και να τους δείξουν επιείκεια.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Κλείνοντας ,αγαπητοί μαθητές και συνάδελφοι, η αξιολόγηση των μαθητών έχει πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά,. Επομένως πρέπει να ενεργοποιηθούν οι παράγοντες βελτίωσής της για να προοδεύσει η κοινωνία μας, αφού η εκπαίδευση αποτελεί τη βάση της.
