Με το παγκόσμιο ενδιαφέρον να στρέφεται στην Ουκρανία, η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στέκεται στο δράμα και το μεγαλείο της Ουκρανής γυναίκας που μάχεται κυριολεκτικά για δικαιώματα και ένα καλύτερο αύριο για την ίδια και τους ανθρώπους της, για τον τόπο και τον λαό της, για όσα περιέχει και συμβολίζει η 8η Μαρτίου, για κάθε γυναίκα στον πλανήτη που διεκδικεί ό,τι αξίζει.
Τρεις Ουκρανές γυναίκες που ήρθαν και ζουν στη χώρα μας εδώ και χρόνια και υπηρετούν από τη θέση τους την Τέχνη και συλλογικότητες, μίλησαν στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 & 105,8 και την εκπομπή της Έλενας Καραγιάννη, “Μένουμε Πρώτο“, για το σημαίνει η σημερινή ημέρα για τις ίδιες, το φύλο και την πατρίδα τους. Για το τι αγωνίζονται και τι εύχονται, για το σήμερα αλλά και την κάθε ημέρα.
– Γαλήνη Μασλιούκ, Πρόεδρος της Κοινότητας Ουκρανικής Διασποράς στην Ελλάδα και των Ελλήνων Φιλοουκρανών «Ουκρανο-Ελληνική Σκέψη» και Επικεφαλής της Παγκόσμιας Επιτροπής Καταπολέμησης Εμπορίας Ανθρώπων του Παγκόσμιου Κογκρέσου των Ουκρανών :
Υπήρχε το πρόβλημα της εμπορίας και εκμετάλλευσης της Ουκρανής Γυναίκας. Το Trafficking.
Προστέθηκε ο πόλεμος. Υπάρχουν εκατομμύρια γυναίκες με τα παιδιά τους που βρίσκονται στα σύνορα.
Η Ουκρανή γυναίκα και στη χώρα της και στην Ελλάδα είναι πολύ δυναμική.
Ένας φίλος ρώτησε τώρα μια φίλη αν χρειάζεται κάτι και εκείνη του απάντησε ότι χρειαζόμαστε drones.
Ζούμε έναν υβριδικό πόλεμο που είναι πιο σκληρός, πιο ύπουλος.
Είναι δύσκολο να σπάσεις στερεότυπα για δεκαετίες. Ακόμη και τώρα ακούμε φωνές που προσπαθούν να δικαιολογήσουν αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία.
Έχουμε θυμό μέσα μας γιατί υπάρχει πολύ παραπληροφόρηση.
Η Ευρώπη τώρα από την ευημερία έχει τεμπελιάσει, έχει επαναπαυθεί. Δεν υπάρχει τέτοιος πόλεμος.
Σήμερα η Ουκρανή γυναίκα είναι πολύ δημιουργική, ενεργητική. Δραστηριοποιείται σε όλους τους τομείς, ενδιαφέρεται για ό,τι γίνεται παντού, ασχολείται με την πολιτική. Μετά το 2014 και την Κριμαία κατατάσσονται στον στρατό. Τώρα φυλάνε τις πόλεις τους, τις γειτονιές τους.
Μιλάμε ακόμη και για μητέρες 3 και 4 παιδιών που πηγαίνουν κάθε βδομάδα να μαθαίνουν πώς να βοηθούν, πώς να μάχονται. Πολεμούν όχι πίσω από την πλάτη του άντρα τους, αλλά στο πλευρό τους.
Θυμήθηκε τόσες μέρες έναν παγκόσμιο καλλιτέχνη που φτιάχνει μινιατούρες που έλεγε ότι η Ουκρανία είναι μια όμορφη γυναίκα που όλοι θέλουν να την κατακτήσουν, να την βιάσουν. Και αυτό συμβαίνει τώρα με τη χώρα.
–Σοφία Μεσάκοβετς, Eπικεφαλής της ουκρανικής κοινότητας στην Ελλάδα «Ουκρανική Γη του Πελαργού» :
Είναι δύσκολη στιγμή για την Ουκρανία.
Υποκλίνομαι σε όλες τις ένοπλες δυνάμεις, τον Ουκρανικό λαό, τις γυναίκες που πολεμάνε για την ανεξαρτησία της χώρας μας.
Κάθε χρόνο γινόμαστε ακόμη πιο σκληρές, ακόμη πιο ευαίσθητες όταν έχουμε να κάνουμε με τα παιδιά μας, τη χώρα μας.
Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει το κλισέ να παντρεύονται οι γυναίκες μετά το σχολείο και αφού εισαχθούν σε μια Σχολή. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει αλλάξει πολύ αυτό. Τελειώνει τις σπουδές, εργάζεται και μετά δημιουργεί οικογένεια.
Τότε 25 χρονών κορίτσι της έλεγαν να βρει ράφι να κρυφτεί αν είχε παντρευτεί.
Είναι και θέμα τύχης σε ποιο μέρος του πλανήτη ζεις και τι άνθρωπο έχεις δίπλα σου.
Αν μπορούσα, θα πήγαινα να πολεμήσω στην πρώτη γραμμή.
Κατά καιρούς η Ουκρανία περνά αυτά τα κύματα.΄Εγινα οικονομική μετανάστρια όταν η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητο κράτος. Σπούδαζα και δεν είχα τα λεφτά για το εισιτήριο να γυρίζω σπίτι.
Ημουν και χαρούμενη γιατί διάλεγα τι ρούχα θα βάλω στη βαλίτσα μου.
Τώρα όμως; Φεύγουν με μια βαλίτσα ή και δεν έχουν καταφέρει να φύγουν.
Εύχομαι γρήγορα όλοι να γυρίσουν στο σπίτι τους.
– Ιρίνα Μπόικο, Σκηνοθέτης :
Βαδίζουμε στον 21ο αιώνα και τα σύνορα είναι ανοιχτά. Συνεργάζομαι με γυναίκες καλλιτέχνες που ζουν στο Παρίσι, στην Ισπανία, στο εξωτερικό για ένα διάστημα και όλες αυτές τις γυναίκες συνδυάζουν την καριέρα με τη μητρότητα και την οικογένεια.
Σαφώς εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
Στην ουκρανική οικογένεια ο άνδρας συνεισφέρει πολύ στο μεγάλωμα των παιδιών. Υπάρχει ισότητα, μοίρασμα χρόνου.
Στην Ουκρανία λειτουργούν οι Παιδικοί Σταθμοί ως τις 6 το απόγευμα. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι ως τη μία.
Εδώ και 13 μέρες επικοινωνώ, βοηθάω, συντονίζω με τη χώρα μου.
Ήταν τεράστιο ψέμα η αφορμή για την εισβολή για να σώσουν τους ρωσόφωνους. Είμαι από το Σούμι που τώρα βομδαρδίζεται. Ποτέ δεν είχαμε κανένα πρόβλημα με όσους ζουν στη χώρα μας και δεν ξέρουν τη γλώσσα.
Έμαθα σε αυτές τις 13 μέρες για μένα πράγματα, για τα δικά μου συναισθήματα. Οι άνθρωποι είναι τόσο δυνατοί που πολεμάνε για τη δημοκρατία. Να βγούμε και εσωτερικά δυνατοί.
Μας δίνει μεγάλο κουράγιο ότι δεν μπορούμε να βασιστούμε σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό μας.
Να στείλουμε μήνυμα αλληλεγγύης. Να βοηθάμε, να είμαστε άνθρωποι, να αλληλοστηριζόμαστε.
Να το κρατήσουμε αυτό στην καθημερινότητα. Να είμαστε πιο άνθρωποι.
