Έξω φρενών έκανε την Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων βλάχων η βουλευτής Σοφία Σακοράφας, η οποία ζήτησε την ένταξη των «βλάχικων, αρβανίτικων και σλαβομακεδονικών» στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Η βουλευτής του ΜΕΡΑ25 είχε δηλώσει συγκεκριμένα : «Έχουμε την υποχρέωση και μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία, μέσα στα σχολεία, να παρέχουμε στις μειονότητες τη δυνατότητα να βιώνουν τη γλωσσική τους διαφορετικότητα και παράδοση» κι ότι «επιτέλους, η Ελληνική Πολιτεία έχει την υποχρέωση να ξεπεράσει τη φοβική και συμπλεγματική αντιμετώπιση απέναντι στις γλώσσες και τον ιδιαίτερο πολιτισμό των Κοινοτήτων της. Δεν απειλείται από αυτά η εθνική ομοψυχία και η υπόσταση του έθνους, ούτε από τα βλάχικα, τα αρβανίτικα ή τα σλαβομακεδόνικα».
Ωστόσο με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα, η ΠΟΠΣΒ, διαμαρτύρεται έντονα για την τοποθέτηση της κυρίας Σακοράφα, που χαρακτηρίζει ουσιαστικά τους Βλάχους της χώρας «μειονότητα», επισημαίνοντας πως ο ισχυρισμός της «δεν έχει κανένα νομικό, ιστορικό ή πολιτιστικό έρεισμα και για τον λόγο αυτό είναι παντελώς εσφαλμένη».
Αντιδρά η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων βλάχων
Στην επιστολή γίνεται αναφορά στην προσφορά των Βλάχων στο Έθνος και στον αγώνα τους για την Εθνική Ανεξαρτησία του 1821 καθώς και στο έργο των μεγάλων Ευεργετών. «Διαβεβαιώνουμε την κυρία Σακοράφα, ότι οι Βλάχοι δεν είμαστε ούτε «μειονότητα» ούτε «κοινότητα». Διατηρούμε τις τοπικές, ποικίλες προφορικές μας παραδόσεις ως αναπόσπαστο, συστατικό στοιχείο του Ελληνισμού της παιδείας του οποίου αξιοζήλευτα μετέχουμε και καλλιεργούμε» αναφέρουν συγκεκριμένα
Ολόκληρο το κείμενο της επιστολής της ΠΟΠΣΒ προς τον πρόεδρο της Βουλής, κοινοποιήθηκε και στους προέδρους των κομμάτων, έχει ως εξής :
Πριν από λίγες μέρες, η βουλευτής Σοφία Σακοράφα (ΜΕΡΑ25) σε ομιλία της στην Βουλή με αφορμή συζήτηση για τη βιώσιμη ανάπτυξη της Θράκης, δήλωσε μεταξύ άλλων ότι: «έχουμε την υποχρέωση και μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία, μέσα στα σχολεία, να παρέχουμε στις μειονότητες τη δυνατότητα να βιώνουν τη γλωσσική τους διαφορετικότητα και παράδοση» κι ότι «επιτέλους, η Ελληνική Πολιτεία έχει την υποχρέωση να ξεπεράσει τη φοβική και συμπλεγματική αντιμετώπιση απέναντι στις γλώσσες και τον ιδιαίτερο πολιτισμό των Κοινοτήτων της. Δεν απειλείται από αυτά η εθνική ομοψυχία και η υπόσταση του έθνους, ούτε από τα βλάχικα, τα αρβανίτικα ή τα σλαβομακεδόνικα…».
Επικεντρώνοντας την προσοχή μας στην αναφορά της βουλευτού στα βλαχικά ως γλώσσας αντίστοιχης «μειονότητας» ή «Κοινότητας», πιστεύουμε ότι η άποψη αυτή της βουλευτού δεν έχει κανένα νομικό, ιστορικό ή πολιτιστικό έρεισμα και για τον λόγο αυτό είναι παντελώς εσφαλμένη.
Με λύπη διαπιστώνουμε, ότι η βουλευτής δυστυχώς – αν και έχει πλήρη άγνοια του θέματος – δεν φρόντισε πριν διατυπώσει την γνώμη της, όπως έχει δικαίωμα, να έχει μία στοιχειώδη τουλάχιστον ενημέρωση γύρω από τα ευαίσθητα από εθνικής πλευράς συγκεκριμένα θέματα.
Απευθυνόμενοι, λοιπόν, στην βουλευτή κα Σοφία Σακοράφα, την διαβεβαιώνουμε, ότι οι Βλάχοι δεν είμαστε ούτε «μειονότητα» ούτε «κοινότητα». Διατηρούμε τις τοπικές, ποικίλες προφορικές μας παραδόσεις ως αναπόσπαστο, συστατικό στοιχείο του Ελληνισμού της παιδείας του οποίου αξιοζήλευτα μετέχουμε και καλλιεργούμε. Από το σκίρτημα της ιδέας του έθνους στα νεότερα χρόνια κι όποτε οι περιστάσεις το ζήτησαν αγωνιστήκαμε ως Έλληνες Βλάχοι, από τους ανώνυμους αγωγιάτες, τους ποιμένες και τις γυναίκες της Πίνδου ως τους επώνυμους λόγιους, έμπορους κι Εθνικούς Ευεργέτες, ως ένα Έθνος, το Ελληνικό και για μια Πατρίδα, την Ελλάδα. Τα χωριά μας λαμπρύνονται διαχρονικά από ελληνικά σχολειά, στα οποία διδασκόμασταν και διδασκόμαστε, όπως όλοι οι συμπατριώτες μας, την ελληνική ιστορία, την ελληνική γλώσσα και κάθε τι ελληνικό, δηλαδή κάθε τι δικό μας. Γι’ αυτό, γνωρίζουμε καλά την ιστορία κι έχουμε ως Έλληνες Βλάχοι πλήρη αίσθηση της ιστορικής πραγματικότητας, η οποία αίσθηση είναι ασφαλώς σφαιρικότερη και πληρέστερη, όχι από την αντίστοιχη αίσθηση της βουλευτού κας Σοφίας Σακοράφα αλλά και όσων, οι οποίοι συντασσόμενοι με τις απόψεις της βουλευτού επιθυμούν, με πρόσχημα τάχα «τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής», τη μετατροπή μας σε «κοινότητα»/«μειονότητα».
