Η κρίση της πανδημίας δεν κάνει διακρίσεις. Οπως συμβαίνει στους περισσότερους τομείς που πλήττονται εξαιτίας του κορονοϊού, σοβαρές επιπτώσεις υφίσταται και η Εκκλησία.
Οι περιορισμοί που έχουν τεθεί στην προσέλευση πιστών στις θείες λειτουργίες, σε συνδυασμό με την οικονομική στενότητα των πολιτών αποτυπώνεται πλέον στα παγκάρια των ιερών ναών, που δεν είναι υπερβολή να επισημανθεί ότι έχουν «στεγνώσει».
Την ίδια ώρα κυρίως οι μεγάλες εκκλησίες έχουν συγκεκριμένα μηνιαία έξοδα τα οποία προσπαθούν να καλύψουν, προκειμένου να μη συσσωρεύονται χρέη σε ΔΕΚΟ και δημόσια ταμεία.
Συνομιλώντας ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ με τον προϊστάμενο του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου στον Βόλο ο πατήρ Χαρίλαος Παπαγεωργίου περιγράφει την κατάσταση από δύσκολη έως τραγική.
Σύμφωνα με τον γνωστό ιερωμένο μετά βίας πλέον καλύπτονται οι υποχρεώσεις του ναού τόσο προς το προσωπικό που απασχολεί, όσο και προς τις ΔΕΚΟ.
«Καταβάλλουμε τιτάνια προσπάθεια προκειμένου κάθε μήνα να καλύπτουμε τα λειτουργικά έξοδα. Δυστυχώς η περίοδος που βιώνουμε είναι πρωτόγνωρη σ’ όλα τα επίπεδα», επισημαίνει ο ίδιος.
Για παράδειγμα, στον Μητροπολιτικό Ναό απασχολούνται πέντε άτομα προσωπικό, ασφαλισμένοι όλοι τους, ενώ επίσης υπάρχουν και τα μηνιαία έξοδα που αφορούν στην κάλυψη άλλων λειτουργικών αναγκών (ΔΕΗ, ΔΕΥΑΜΒ κ.λπ.).
Με τα έσοδα του ναού να έχουν μειωθεί στο ελάχιστο κάθε μήνα γίνεται αγώνας δρόμου για να μην εκτεθεί η Εκκλησία απέναντι στους οργανισμούς.
«Οι υποχρεώσεις πρέπει να καλυφτούν όπως και να είναι διαμορφωμένη η κατάσταση. Οφείλουμε να είμαστε συνεπείς και αυτό κάνουμε κατά προτεραιότητα», συνεχίζει ο π. Χαρίλαος.
Υπολογίζεται ότι την περίοδο της πανδημίας τα έσοδα όλων των ναών έχουν υποστεί «καθίζηση».
Ανθρωποι της Μητρόπολης Δημητριάδος και Αλμυρού κάνουν λόγο για κάθετη πτώση και προσδιορίζουν τις απώλειες στα έσοδα κατά 70% – 80%.
Οι ναοί τον τελευταίο χρόνια παρέμεναν κλειστοί για πάρα πολλούς μήνες και άλλους λειτουργούσαν και λειτουργούν με ελάχιστη προσέλευση πιστών. Αυτό όπως ήταν φυσικό επέδρασε αρνητικά στα έσοδα.
Πλέον ακόμη και τα 10 λεπτά που θα αφήσει ένας πιστός ανάβοντας ένα κερί είναι σημαντικά, τόσο για τα έξοδα που έχει να αντιμετωπίσει ο κάθε ναός, όσο επίσης για τη στήριξη απόρων και αδυνάτων, καθώς οι περισσότεροι ναοί έχουν να επιτελέσουν και φιλανθρωπικό έργο.
Επιπροσθέτως αντίκτυπος υπάρχει και στον τομέα των συντηρήσεων οι οποίες πλέον απλά δεν υφίσταται. «Οσες παρεμβάσεις ήταν προγραμματισμένες έχουν πάει πίσω. Δεν είναι δυνατόν να συζητάμε για βελτίωση υποδομών και συντηρήσεις όταν με το ζόρι κάθε μήνα καλύπτονται οι λειτουργικές ανάγκες», σχολιάζει ο π. Χαρ. Παπαγεωργίου.
Σύμφωνα με τον ίδιο η δύσκολη κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι περισσότεροι ναοί, οξύνεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι στην πλειονότητά τους δεν έχουν ακίνητη περιουσία την οποία θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν (μισθώματα), για να αποκτήσουν ρευστότητα, με αποτέλεσμα όλα τα εξαρτώνται από τον «οβολό των πιστών».
