Η Ηλιάνα Παπαγεωργίου λίγες ημέρες μετά την πρεμιέρα του Style me Up στον Alpha παραχωρεί μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό OK! και τον Γιάννη Πουλόπουλο. Η παρουσιάστρια αναφέρθηκε και στα κιλά που έχασε την περασμένη σεζόν και εξηγεί ότι ήταν αποτέλεσμα της σκληρής καθημερινής δουλειάς.
Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης χρονιάς έχασες κάποια κιλά και κάποιοι είπαν ότι φλερτάρεις με την ανορεξία.
Είναι πολύ άσχημο να βγαίνουν κάποιοι και να κάνουν διάγνωση βλέποντας κάποιον στην τηλεόραση ή σε μια φωτογραφία. Θα εκμεταλλευτώ την ερώτηση που μου κάνεις για να πω ότι δεν έχω κάποιο πρόβλημα υγείας. Δόξα τω Θεώ, είμαι υγιής και στο λέει αυτό κάποια που θα μπορούσες να την πεις και υποχόνδρια γιατί κάνω κάθε τρεις μήνες εξετάσεις.
Την περσινή χρονιά κουράστηκα πολύ κι αυτό είχε επίπτωση στα κιλά μου. Κάποιοι όταν δουλεύουν 16 ώρες τη μέρα, όπως εγώ πέρυσι, πρήζονται. Εγώ αδυνάτισα, παρόλο που έτρωγα κανονικά. Κι αυτό μπορούν να στο επιβεβαιώσουν όσοι συνεργάστηκαν μαζί μου στον Alpha.
Η Κατερίνα Στικούδη, μιλώντας στο ΟΚ, έχει δηλώσει πως όταν εργαζόταν ως μοντέλο, της είχαν πει από ένα πρακτορείο να τρώει μόνο τσίχλες για να χάσει κιλά. Σου έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο την περίοδο του μόντελινγκ;
Δεν μου έχει συμβεί. Ήμουν πάντα ένα αδύνατο κορίτσι, αλλά δεν έφαγα ποτέ μόνο τσίχλες. Αντιθέτως, τρώω έξι γεύματα την ημέρα.
Τον τελευταίο χρόνο αρκετές επώνυμες γυναίκες αποφάσισαν να μιλήσουν δημόσια για φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης ή εργασιακού εκφοβισμού που έχουν υποστεί. Είχες ανάλογη εμπειρία;
Δεν είχα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν, όχι μόνο στον χώρο του modelling, αλλά παντού.
Δεν σου κρύβω πως όταν ξέσπασε το κίνημα #ΜeΤoo στην Ελλάδα, υπήρχαν μέρες που επέλεγα να μην πηγαίνω καν στα γραφεία της εκπομπής γιατί δεν ήθελα να ακούω για τα περιστατικά βίας, παρενόχλησης ή κακοποίησης. Με πλήγωνε πολύ να ξέρω ότι υπήρχαν άνθρωποι στον περίγυρο αυτών των κοριτσιών που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν δημόσια και δεν τις στήριξαν. Σε εκείνη τη φάση ήταν που άρχισα να χάνω τα κιλά.
Με ενοχλούσε να ξέρω ότι υπήρχαν γυναίκες που κακοποιήθηκαν, που μπορεί να τις έχω συναντήσει και να τις έχω χαιρετήσει κιόλας, χωρίς να έχω αντιληφθεί τον πόνο που έκρυβαν μέσα τους. Και με ενοχλεί ακόμα περισσότερο να ξέρω ότι υπήρχαν συνάδελφοι αυτών των κοριτσιών που όχι μόνο δεν τις βοήθησαν, αλλά τους γύρισαν και την πλάτη.
Έχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι με έναν μπαμπά που μου είχε εξηγήσει από νωρίς ότι δεν επιτρέπεται ούτε να φωνάζεις ούτε να επιβάλλεις κάτι στον άλλο με τη βία. Για εμένα είναι αδιανόητο ακόμα και αν υπάρχει μια διαφωνία με έναν συνάδελφο να τη λύσουμε υψώνοντας τον τόνο της φωνής μας. Είναι εξωπραγματικό να υπάρχει οποιουδήποτε είδους κακοποίηση, γι’ αυτό και σου λέω ότι όλη αυτή η ιστορία με πόνεσε πολύ.
