Η Μαρία Μπακοδήμου και ο Άρης Αργυρόπουλος δίνουν την πρώτη κοινή συνέντευξή τους στο περιοδικό ΟΚ! και μιλούν για το πώς εξελίχθηκε η σχέση τους μέσα στα χρόνια. Η κριτής του J2US παραδέχεται πως δε μπόρεσε να ξεφύγει ούτε εκείνη από την κλασική ατάκα «ζακέτα να πάρεις»
Διάβασε το σχετικό απόσπασμα της συνέντευξης της Μαρίας Μπακοδήμου και του Άρη Αργυρόπουλου στον Γιάννη Πουλόπουλο:
Μαρία, δεν ήσουν η αυστηρή μητέρα που πιέζει το παιδί της να διαβάσει;
Μαρία: Δεν μου έβγαινε, ρε Γιάννη. Άντε και το έλεγα! Από τη στιγμή που κλειδώνονταν στα δωμάτιά τους, τι έπρεπε να κάνω; Να χτυπάω, να περιμένω να μου ανοίξουν για να τους κάνω έλεγχο αν διάβασαν ή όχι;
Άρης: Έχεις χτυπήσει την πόρτα!
Μαρία: Και που τη χτύπησα, μου άνοιξε κανείς; (Γελάει.) Αυτό που τους είχα πει είναι ότι η μεγαλύτερη επένδυσή τους είναι οι καλές σπουδές. Νομίζω ότι στην πορεία το κατάλαβαν.
Πού ήσουν πιο αυστηρή;
Μαρία: Στη συνέπεια. Ήθελα αν μου έλεγε ότι θα γυρίσει στις 12.00, να είναι στις 12.00 και όχι στις 6.00 το
πρωί
Άρης: Οπότε, αν ήθελα να κάτσω παραπάνω, της έλεγα: «Μη ρωτάς καλύτερα τι ώρα θα γυρίσω!». (Γελάει.) Δεν ήθελα να της λέω ψέματα.
Σου έχει δώσει ποτέ κάποια μεγάλη λαχτάρα;
Μαρία: Ένα βράδυ με παίρνει τηλέφωνο ο πατέρας του (σ.σ. Δημήτρης Αργυρόπουλος) και μου λέει: «Μην τρομάξεις! Ο Άρης έμπλεξε σε έναν τσαμπουκά».
Άρης: Ήμασταν σε ένα κλαμπ με τους φίλους μου και μπλέξαμε. Ήμασταν και πιο μικροί τότε κι έγινε ένας καβγάς με μια άλλη παρέα.
Μαρία: Ε, εκεί σοκαρίστηκα γιατί δεν μπορώ τη βία. Όταν τον είδα, ηρέμησα.
Είσαι η κλασική Ελληνίδα μαμά που θα πει στο παιδί της «ζακέτα να πάρεις»;
Μαρία: Ναι. Όταν τους βλέπω χειμώνα με τις βερμούδες, να μην τους πω «βάλτε μπουφάν»; Και με το φαγητό είχα θέμα. Δεν ήθελα να είναι νηστικοί. Αλλά ποιος με άκουγε!
Άρης: Όλα τα ακούγαμε, αλλά τα φιλτράραμε.
Τους έχεις πει και την κλασική ατάκα «σ’ τα έλεγα εγώ»;
Μαρία: Ποτέ! Κρύβει και μια χαιρεκακία αυτή η φράση. Όταν σε χρειάζεται το παιδί σου, αυτό που πρέπει να του πεις είναι «εγώ θα είμαι εδώ» και όχι «σ’ τα έλεγα εγώ».
Οι περισσότεροι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους όπως έμαθαν από τους δικούς τους γονείς. Υπάρχουν πράγματα που εσύ κάνεις διαφορετικά;
Μαρία: Ναι, βέβαια. Τους εκδηλώνω συνέχεια την αγάπη μου. Θα με ακούσεις να τους λέω «μωρό μου», «παιδί μου», «αγόρι μου» ή να τους εκφράζω τον θαυμασμό μου όταν κάνουν κάτι καλό. Οι γονείς μου δεν ήταν εκδηλωτικοί. Εμένα η μαμά μου μου έλεγε: «Τα καλά τα ξέρουμε. Να σου πω αυτό που δεν κάνεις καλά για να το αλλάξεις». Εγώ αντιθέτως θα προβάλω τα θετικά, ώστε να μπορώ να τους πω μετά αν κάτι μου φαίνεται λάθος «αυτό δες το αλλιώς».
Επίσης, ξέρω ότι χρειάζεται να έχουν τον χώρο και τον χρόνο τους, γι’ αυτό και δεν με ενοχλεί αν κάποια στιγμή επιλέξουν να απομονωθούν στο δωμάτιό τους. Αυτό στο δικό μου το σπίτι δεν υπήρχε. Έπρεπε να είναι όλα ανοιχτά και διάφανα. Βέβαια, έχω πάρει και στοιχεία από τη μητέρα μου. Είμαι κι εγώ το ίδιο δοτική στα παιδιά μου, όπως είναι κι εκείνη σε μένα. Για να καταλάβεις, στο σπίτι μας το πιο μικρό δωμάτιο είναι το δικό μου. Μου αρέσει να τους προσφέρω ό,τι περισσότερο μπορώ φροντίζοντας όμως να βάζω και όρια.
Στις σχέσεις του παρεμβαίνεις;
Μαρία: Όχι!
Άρης: Και να ήθελε, δεν θα την άφηνα. Τα προσωπικά μου είναι δικά μου, όπως και τα δικά της.
Μαρία: Αν του Άρη τού αρέσει μια κοπέλα, είναι ευτυχισμένος και περνάει καλά, θα μου αρέσει κι εμένα. Δεν έχω απωθημένα να κρατήσω τους γιους μου κοντά μου, λες και είναι ιδιοκτησία μου. Έτσι αισθάνομαι ότι δεν τους πνίγω κιόλας, οπότε θα έρχονται αργότερα μια Κυριακή να φάμε όλοι μαζί και δεν θα αποφεύγουν να σηκώνουν το τηλέφωνο όταν βλέπουν ότι τους καλώ. Αν και γενικά αποφεύγω να τους παίρνω. Αν θέλουν κάτι, θα επικοινωνήσουν εκείνοι μαζί μου.
Άρης: Παλιότερα μας έπαιρνες και σε ώρες που δεν έπρεπε. Δεν θυμάσαι που με πήρες μια φορά που ήμουν στα μπουζούκια με την Κοκκίνου;
Μαρία: Καλά, αυτό είχε μεγάλη πλάκα, γιατί ήμουν στο σπίτι με τις πιτζάμες μου και παίρνει το τηλέφωνο η Έλλη για να μου μιλήσει. Συνειδητοποιώντας ότι είναι στην πίστα και τραγουδάει και από φόβο μη μου κάνει βιντεοκλήση και με δει όλο το μαγαζί με τις πιτζάμες, της το έκλεισα άρον άρον. (Γελάει.)
Άρη, πώς είναι να μεγαλώνεις ως παιδί χωρισμένων γονιών;
Άρης: Δεν ξέρω πώς είναι διαφορετικά γιατί οι γονείς μου είχαν χωρίσει πριν γεννηθώ. Μη σου πω πως όταν ήμουν μικρότερος με βόλεψε κιόλας γιατί αν τσακωνόμουν με τον έναν, πήγαινα στον άλλο. Αλλά ακόμη και τώρα, αν έχω κάτι με τον πατέρα μου, δεν θα πω στη μητέρα μου «βοήθησέ με να το λύσω». Οι σχέσεις ήταν και είναι πάντα ξεκάθαρες. Θέλησες ποτέ να τους δεις ξανά μαζί;
Άρης: Όχι.
Μαρία: Ίσα ίσα. Θυμάμαι κάποια στιγμή ήταν να πάω κάπου με τον Δημήτρη, γιατί τα τελευταία χρόνια κάνουμε παρέα, και θυμάμαι ότι μου είχε πει: «Κανόνισε…». Αλλά τον καθησύχασα εξηγώντας του ότι δεν πρόκειται να επανασυνδεθούμε.
Άρης: Όπως ένα παιδί θα αντιδράσει κάπως αν μάθει ότι ύστερα από τόσα χρόνια οι γονείς του χώρισαν, έτσι θα αντιδράσω κι εγώ αν μάθω ότι είναι ξανά μαζί. Θα αλλάξουν εντελώς οι ισορροπίες κι αυτό θα μου ήταν περίεργο. Μια χαρά είμαστε έτσι όπως είμαστε.
Εσύ, Άρη, παρεμβαίνεις στην προσωπική ζωή της μητέρας σου;
Όχι!
Ποιον θεωρείς τον ιδανικό σύντροφο για εκείνη;
Άρης: Δεν θα της πω εγώ ποιον να διαλέξει. Αυτό που δεν θα μου άρεσε είναι ο σύντροφός της να θέλει να πάρει τον ρόλο του πατέρα.
