Σοκαριστικά είναι τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην δεύτερη ετήσια έκθεση για τη βία κατά των γυναικών της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής, Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, και παρουσιάστηκαν στην εκπομπή Συνδέσεις της ΕΡΤ. Στην εκπομπή, μίλησε και ο πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρίας, Γρηγόρης Λέων, εξηγώντας ποια είναι τα συχνότερα λάθη των γυναικών θυμάτων βίας.
Τι αποκαλύπτει η έκθεση
Όσον αφορά στις καταγγελίες του 2020, από τις 4.264 καταγγελίες γυναικών για ενδοοικογενειακή βία, στις 3.046 ο θύτης ήταν νυν ή πρώην σύντροφος (το 64,1%).
Από αυτές, 2.350 αφορούσαν σωματική βία και 2.494 ψυχολογική βία, 1.638 οικονομική βία, ενώ 202 γυναίκες κατήγγειλαν βιασμό.
Το πρώτο 10μηνο του 2021, οι κλήσεις στη Γραμμή SOS 15900 ανήλθαν σε 7.809. Από αυτές 5.405 αφορούσαν περιστατικά βίας (3.182 ενδοοικογενειακή βία και 2.699 βία από νυν ή πρώην συντρόφους).
Από αυτές τις κλήσεις, οι 3.730 έγιναν από τις ίδιες τις γυναίκες, ενώ οι 1.675 από τρίτα πρόσωπα.
Στα 43 συμβουλευτικά κέντρα του Δικτύου Δομών της ΓΓΔΟΠΙΦ απευθύνθηκαν 4.449 γυναίκες ή άνθρωποι από το περιβάλλον τους.
175 γυναίκες με τα παιδιά τους φιλοξενήθηκαν στους 19 ξενώνες.
Τα συχνότερα λάθη των γυναικών θυμάτων βίας
Όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρίας, Γρηγόρης Λέων: «Δυστυχώς δεν γίνονται οι κατάλληλες κινήσεις και τα σφάλματα σε αυτή τη διαδικασία, τα πληρώνουμε μετέπειτα. Γι’ αυτό είναι σημαντική η ενημέρωση».
Ποιά είναι λοιπόν αυτά τα σφάλματα;
Η φωτογραφία δεν είναι από μόνο της ικανό αποδεικτικό μέσο. Αυτό συμβαίνει αφενός γιατί μπορεί με κατάλληλα μέσα να υποστεί επεξεργασία αφετέρου γιατί το άτομο προ της φωτογράφισής του μπορεί να μακιγιαριστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να αλλοιώνει την πραγματική εικόνα. Συνεπώς, το άτομο που έχει υποστεί κακοποίηση εάν απλά φωτογραφίσει τις κακώσεις του δεν θα μπορέσει να αποδείξει την κακοποίηση.
Πράγματι, το πρώτο που πρέπει να κάνει το θύμα που φέρει σοβαρά τραύματα (ανοιχτά θλαστικά, πιθανά κατάγματα κ.λπ.) είναι να επισκεφθεί ένα νοσοκομείο για την παροχή πρώτων βοηθειών και εξετάσεων. Στη συνέχεια, όμως, είναι απαραίτητη η εξέταση από ιατροδικαστή.
Ο ιατροδικαστής είναι ο μόνος ιατρός που έχει την κατάλληλη εκπαίδευση για την πιστοποίηση των σωματικών βλαβών. Καμία άλλη ιατρική ειδικότητα δεν έχει αντίστοιχη εκπαίδευση, συνεπώς ιατρός άλλης ειδικότητας δεν μπορεί να καταγράψει ορθά και πλήρως τις σωματικές βλάβες. Για μία εκχύμωση, για παράδειγμα, ο ιατροδικαστής περιγράφει πλήρως τα χαρακτηριστικά της, δηλαδή τις διαστάσεις, τη χροιά και το σχήμα της, με αποτέλεσμα να μπορεί να δώσει απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα της υπόθεσης.
Όταν μία γυναίκα έχει αποφασίσει να υποβάλει μήνυση στον δράστη, θα πρέπει να το κάνει το συντομότερο δυνατό στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Σε αυτήν την περίπτωση, η αστυνομία εκδίδει εντολή κλινικής ιατροδικαστικής εξέτασης στην πλησιέστερη ιατροδικαστική δομή και η όλη διαδικασία είναι δωρεάν.
Σε περίπτωση, όμως, που το θύμα δεν είναι έτοιμο για μία νομική διαδικασία, είναι σημαντικό για να υπάρξει πιστοποίηση της κακοποίησης για μελλοντική χρήση, να υπάρξει ιατροδικαστική εξέταση σε κάποιο ιατροδικαστικό ιατρείο. Ιατρεία υπάρχουν στις κυριότερες πόλεις της χώρας. Και στις δύο περιπτώσεις, η έκθεση κλινικής εξέτασης που εκδίδεται έχει το ίδιο κύρος και την ίδια νομική ισχύ ως προς τις νόμιμες χρήσεις και ενώπιον όλων των αρχών και υπηρεσιών.
«Βλέπουμε ότι μετά το σκληρό lockdown υπάρχει μία τάση ενός φαινομένου ελατηρίου στην εγκληματικότητα, με συνακόλουθη αύξηση των περιστατικών. Αυτό το αναμέναμε και πρέπει να περιμένουμε να τελειώσει η πανδημία, μήπως και τα πράγματα ομαλοποιηθούν», καταλήγει ο κ. Λέων.
