Η στήριξη στις οικογένειες των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών από τους μαθητές του 1ου ΓΕΛ Θεσσαλονίκης

“Το τρένο των χαμένων ονείρωνΜια ζοφερή νύχτα…-Ακούτε! Είναι κανείς μέσα στο τρένο;-Βοήθεια ! Βοήθεια ! Βοήθεια !Κραυγές ηχούν στον αέρα! Φωτιά. Καπνός. Συντρίμμια.Η μεγάλη ανατροπή. Χαμένες ζωές, χαμένα χαμόγελα, χαμένα όνειρα. ΠΟΝΟΣ..Στα πρόσωπα των θυμάτων καθρεπτιζόμαστε όλοι εμείς. Θα μπορούσε να είναι ο καθένας.Αστάθμητος παράγοντας η ατυχία. Μια θέση, ένας αριθμός, ένα βαγόνι, καθορίζει την τύχη! Τι ειρωνεία!Ευτυχώς! Νέοι-ήρωες ήταν παρόντες, ήταν εκεί.Αλληλεγγύη. Αυταπάρνηση. Αυτοθυσία. Στο έπακρο.Τι απρόβλεπτη που είναι η ζωή. Είμαστε λίγοι. Γίναμε λιγότεροι. Θα μείνει κανένας; Σε ένα κόσμο σκληρό και ανταγωνιστικό, τι θα απογίνουμε χωρίς ελπίδα;