Μουσικός, τραγουδιστής, διακοσμητής, όμως πάνω και πριν απ’ όλα, πραγματικός «υπηρέτης» της τέχνης και του Πολιτισμού. Με απόλυτη ειλικρίνεια, αυθορμητισμό, και με μια -σπάνια για τα δεδομένα της εποχής- αυθεντικότητα, ο Θωμάς Θωμαΐδης μας μεταφέρει στις αρχές των 90s, όταν η παρουσία του στον Μύλο 1927, στη Λάρισα για 2 σεζόν, «τάραξαν τα νερά» της νυχτερινής διασκέδασης στην πόλη, φέρνοντας σχεδόν επανάσταση εκείνη την εποχή, στα μουσικά δρώμενα της πόλης.
Είναι από εκείνες τις στιγμές, που δεν ξέρεις ακριβώς τι θα συναντήσεις όταν πρόκειται να συνομιλήσεις με έναν άνθρωπο και τελικά όταν αποχωρήσεις, φεύγεις εντυπωσιασμένος από την συζήτηση που μόλις προηγήθηκε και αναζητάς τους λόγους…Στην προκειμένη περίπτωση, προφανώς οι λόγοι είναι πολλοί: Η μακρά μουσική πορεία, η ανιδιοτελής, πολύχρονη προσφορά στην τέχνη και στον πολιτισμό, η σταθερή και πάντα έντονη «δοτικότητα» υπέρ των νέων μουσικών και καλλιτεχνών (παρεχόμενη προς αυτούς σχεδόν ως ένα δίχτυ ασφαλείας)…
Ωστόσο, το πλέον διακριτό στοιχείο του, είναι μια σπάνια αυθεντικότητα -σχεδόν ορμητική- που κατά τα λεγόμενά του, τον συνόδευε σε όλη του την πορεία, και τον συνοδεύει ακόμη… Και είναι πράγματι -κατά την άποψή μου- ένα στοιχείο που προκαλεί έκπληξη, σε μία εποχή που η αυθεντικότητα σπανίζει, τρομάζει, ή είναι εντελώς άγνωστη… Όπως λέει χαρακτηριστικά και ο ίδιος ο Θωμάς Θωμαΐδης, «…θα συναντήσεις πολλούς που θα μιλήσουν με τα καλύτερα για μένα, άλλους που με θεωρούν απότομο, αγενή, άλλους που έχουν χτίσει έναν μύθο γύρω από το όνομά μου… Όλα είναι αποδεκτά… Εμένα δεν με ενδιέφερε ποτέ να αρέσω σε κάποιον…Όμως ό,τι έχω κάνει μέχρι σήμερα, το έχω κάνει με ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μου, χωρίς να αλλοιωθεί η ταυτότητά μου στις δουλειές που έκανα, και προσπαθώντας πάντα να προσφέρω στο συλλογικό-μουσικό- καλό…»
Πώς από την Αθήνα, σας κέρδισε ο Μύλος 1927 και η Λάρισα και μάλιστα για 2 σεζόν;
Αν και είμαι από Λάρισα, τα περισσότερα χρόνια της μουσικής μου πορείας, πράγματι ήταν στην Αθήνα…Η παραμονή μου στη Λάρισα, το καλοκαίρι του 91, ήταν συγκυριακή..
Δηλαδή;
Για προσωπικούς λόγους έμεινα στη Λάρισα, παράλληλα ήρθε η πρόταση για τη μουσική σκηνή του Μύλου, και έτσι δέχτηκα για τη σεζόν 91-92 να τραγουδήσω στον Μύλο με μια ομάδα νέων – τότε- μουσικών… Όμως, για μένα ήταν προϋπόθεση ότι για να δεχθώ να παρουσιάσω κάτι στο κοινό της πόλης, έπρεπε να γίνει με τρόπο ανατρεπτικό… Δηλαδή, δεν μπορούσα να μπω σε μια λογική παρουσίασης στη σκηνή, μόνο των σουξέ… Δεν μπορούσα να λειτουργήσω διεκπεραιωτικά ή εμπορικά… Και δεν το έκανα… Δημιουργήσαμε ένα πρόγραμμα, με τραγούδια που μας άρεσαν. Πολλά από αυτά, ο κόσμος δεν τα ήξερε, αλλά δεν είχε σημασία, γιατί άρεσαν σε εμάς… Αυτή ήταν η ανατροπή… Ήταν ένα πείραμα, το οποίο, όπως αποδείχθηκε, πέτυχε! Ενώ ξεκινήσαμε με τραγικά εγκαίνια, με λίγο κόσμο στην πρεμιέρα μας, στη συνέχεια και πολύ γρήγορα, και τις 2 σεζόν, κάθε βράδυ, 7 στις 7 ημέρες της εβδομάδας, ήμασταν «sold out»! Μάλιστα, η πιο δυνατή μας μέρα ήταν η Τρίτη. Την Τρίτη είχαμε περισσότερο κόσμο από το Σάββατο! Επίσης, σκέψου ότι, στα μέσα της πρώτης σεζόν, το πρόγραμμά μας, το είχαν πάρει δύο ραδιοφωνικοί σταθμοί της εποχής και το έπαιζαν σχεδόν αυτούσιο!
Βοήθησε πιστεύετε και κάποιου είδους διαφήμιση;
Καμία διαφήμιση δεν κάναμε και θα σου πω γιατί… Γιατί δεν θέλαμε να έρθουν άνθρωποι να μας ακούσουν από περιέργεια… Θέλαμε όσοι θα έρθουν, να έρθουν επειδή αγαπούν τη μουσική μας, τα τραγούδια που παίζαμε…
«Καθαρόαιμους» οπαδούς δηλαδή…
Ε ναι… Οι οποίοι, θα έφερναν και την παρέα τους, και αυτή η παρέα τελικά όλο και μεγάλωνε… Φτιάξαμε ένα μουσικό πρόγραμμα, σε συνεργασία με τον Ντίνο τον Καραποστόλου, ο οποίος είναι ενεργός μουσικά από τότε έως σήμερα, και ο οποίος ανήκει αναμφισβήτητα στη μουσική ιστορία της πόλης. Επίσης, οι περισσότεροι από τους νέους -τότε- μουσικούς του σχήματος, σήμερα ανήκουν στους πιο καταξιωμένους μουσικούς της πόλης! Ήταν ένα πρόγραμμα που λειτούργησε ως μουσική αναβάθμιση του Μύλου 1927, και ως μουσική επανάσταση στην πόλη! Εκείνη την περίοδο, αν δεν είχες πάει στον Μύλο, ήσουν εκτός πραγματικότητας… Ήταν τόσο καθολική η επιρροή στην πόλη…
Αγαπημένη στιγμή από τον Μύλο;
Τι να σου πω… Μου ζητάς να σου πω τι κρατάω από ένα ανελέητο «crescendo»… Γίνεται;
Και η μουσική-καλλιτεχνική σας πορεία στην Αθήνα «μετράει» επίσης σημαντικές στιγμές…
Εμπορικός δεν ήμουν ποτέ! Το αντίθετο θα έλεγα… Κάποια στιγμή, στην αρχή της πορείας μου, όταν ήμουν 25 ετών, είχα βρεθεί στο Studio Columbia της Αθήνας, με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, για να ηχογραφήσουμε «Τα χρόνια της θύελλας» αν θυμάμαι καλά… Όταν τελειώσαμε, ο Αλέκος Πατσιφάς, που ήταν Διευθυντής άλλης δισκογραφικής εταιρείας, μου είπε: – Καλά τα είπες, αλλά δεν κάνεις για τραγουδιστής… Μιλάς πολύ και λες την άποψή σου… Στα χρόνια της μουσικής μου πορείας, έχω κάνει εμφανίσεις σε πολλά μαγαζιά της Αθήνας, όλων των ειδών… Από ακραία σκυλάδικα, μέχρι ροκ, έντεχνες, μουσικές σκηνές, όπως το «Περιβόλι του ουρανού», το μαγαζί «Δίας», στο οποίο τραγουδούσε η Πόπη Αστεριάδη, το μαγαζί «Can Can», όπου τραγουδούσε η Δούκισσα… Έχω 8 δίσκους στο ενεργητικό μου, και στους 3 από αυτούς, έχω γράψει στίχους και μουσική…
Άρα σε ποιο είδος μουσικής θεωρείτε ότι ανήκετε; Με ποιο ταυτίζεστε περισσότερο;
Δεν συμφωνώ με «τις ταμπέλες» στη μουσική… Για μένα, μία είναι η βασική διάκριση…Το λυρικό τραγούδι – η κλασσική μουσική, που δεν μπορεί να επικοινωνηθεί μαζικά στον κόσμο- και το λαϊκό τραγούδι. Κάθε τραγούδι, ανεξαρτήτως προέλευσης (τζαζ, ροκ, έντεχνο) που «μιλάει» στο κοινό αίσθημα, είναι λαϊκό τραγούδι. Το μόνο κριτήριο επιλογής, για τα τραγούδια που θα έλεγα, ήταν αυτά να έχουν “γεννηθεί” από καθαρή έμπνευση…Επίσης, επειδή υπήρξα πάντα ανυπάκουος μουσικά -βαριέμαι τη μονοτονία- έδενα πάντα μεταξύ τους τραγούδια διαφορετικά μεταξύ τους: ροκ, δημοτικά, παραδοσιακά, λαϊκά…
Και με τις συναυλίες; Ποια είναι η σχέση σας;
Πάντα μου άρεσαν οι συναυλίες, και νομίζω και το κοινό έχει αγαπήσει τις συναυλίες μου… Φαντάσου, ότι είχαν κάνει τέτοια αίσθηση στο κοινό στα 80s, που οι κριτικοί θεάτρου της εποχής στην Αθήνα, έκαναν κριτική στις συναυλίες μου! Εκείνη την περίοδο, με είχε προσεγγίσει η Αλίκη Βουγιουκλάκη, και μας είχε παραχωρήσει (σε μένα και στους μουσικούς) το θέατρό της, για να προετοιμαστούμε για τις συναυλίες της καλοκαιρινής περιόδου! Τα τελευταία χρόνια, από το 2011 έως και το 2017, και επειδή πολλοί φίλοι μου το ζητούσαν, έκανα μια σειρά συναυλιών, με ένα μουσικό σχήμα, με βάση τη Λάρισα.
Η ευχή σας για το μέλλον;
Χρόνια τώρα προσπαθώ για κάτι, αν και δεν το έχω καταφέρει, αλλά θα ήθελα να το δω να συμβαίνει… Είναι να δημιουργηθεί χώρος στη Λάρισα, όπου θα μπορούν νέοι μουσικοί να προετοιμάζονται για συναυλίες, να πειραματίζονται, να προτείνουν… Πολύ συχνά, ακούμε, ότι σήμερα δεν υπάρχουν μουσικά ταλέντα… Διαφωνώ! Δεν υπάρχει ο τρόπος να αναδειχθούν αυτά τα ταλέντα, διότι δεν υπάρχει ούτε ο χώρος για να πειραματιστούν μουσικά, ούτε ο χώρος να εκφραστούν και να τους μάθει το κοινό… Πιστεύω ότι έτσι χάνουμε διαμάντια… Μουσικούς, στιχουργούς, συνθέτες… Θα ήθελα να δω αυτό το στοιχείο να αλλάζει… Να λειτουργούμε μέσα από μια συλλογική νοημοσύνη, τουλάχιστον στον τομέα του Πολιτισμού…
Κύριε Θωμαΐδη, σας ευχαριστώ πολύ!
Συνέντευξη: Κατερίνα Δημηνίκου
Πληροφορίες-φωτογραφίες: Θωμάς Θωμαΐδης
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
