Η Χριστίνα Γκέντζου έγραψε ιστορία αφού κέρδισε ιστορικά το πρώτο ελληνικό μετάλλιο στο άθλημα του τάε κβον ντο των Παραολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι. Είναι μόλις 19 ετών, κατάγεται από την Θεσσαλονίκη και ασχολείται με το άθλημα από τα 12 της.
Στον αγώνα για το χάλκινο μετάλλιο της κατηγορίας των 65κ. η 19χρονη Χριστίνα Γκέντζου έπαιξε έξυπνα και χτυπώντας στην αντεπίθεση, άρχισε να μαζεύει πόντους για να φτάσει να προηγηθεί με 12-2 ένα λεπτό πριν από τη λήξη του αγώνα.
Η χάλκινη Παραολυμπιονίκης μίλησε στο TLIFE και την Ειρήνη Πεϊβάνη για τη μοναδική εμπειρία που βίωσε στο Παρίσι.
«Μέσα από τους αγώνες μου δημιουργήθηκαν πάρα πολλά συναισθήματα. Ειδικά στον δεύτερο αγώνα τα συναισθήματα ήταν πάρα πολύ έντονα. Υπήρχε πολλή ανησυχία, άγχος, στρες, καθώς αντιμετώπιζα έναν αγώνα πολύ σημαντικό για εμένα», είπε αρχικά η νεαρή αθλήτρια.
Και συνέχισε: «Το μετάλλιο για εμένα ήταν ένα όνειρο, όπως είναι για όλους τους αθλητές, είτε με αναπηρία είτε χωρίς αναπηρία. Αποδεικνύει όλη τη δουλειά που έχεις κάνει και όλα όσα έχεις θυσιάσει κατά την διάρκεια της προετοιμασίας σου. Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό γιατί είναι κάτι πολύ μεγάλο και κάτι σαν θαύμα θα έλεγε κανείς γιατί το να μετατρέψεις με σκληρή δουλειά μια αναπηρία είναι κάτι σχεδόν ακατόρθωτο».
Σχετικά με το πώς ξεκίνησε το ταξίδι της στον αθλητισμό, η Χριστίνα Γκέντζου εξήγησε: «Ξεκίνησα από μηνών τις φυσικοθεραπείες, καθημερινά, τεσσάρων ωρών. Μέχρι τα 12 μου, η καθημερινότητα μου ήταν αυτή. Πάρα πολλές νοσηλείες, ασκήσεις στο χέρι, πολλή δουλειά. Επειδή οι γονείς μου ήταν πάρα πολύ υποστηρικτικοί και πολύ αυστηροί στο κομμάτι της αναπηρίας μου, αφιέρωναν πολύ χρόνο οπότε είχα συνηθίσει σε αυτό, ότι δουλεύω πάνω στο χέρι μου ώστε να το καλυτερεύσω.
Η αναπηρία που έχω δεν με έριξε ψυχολογικά ποτέ, ότι «Α, έχω αυτή την αναπηρία, οπότε δεν μπορώ να κάνω άλλα πράγματα». Έχω μαιευτική αναπηρία στο αριστερό μου χέρι. Αυτό δημιουργήθηκε από τον γιατρό την ώρα της γέννησής μου. Είχα 100% αναπηρία και με σκληρή δουλειά, με την βοήθεια των γονιών μου, καταφέραμε να φτάσουμε την αναπηρία μου στο 50%».
«Ήμουν πάρα πολύ ενεργή σαν παιδί. Ποτέ δεν σκεφτόμουν επειδή έχω την αναπηρία μου, δεν θα κάνω αυτό. Υπήρχε και αρκετό bullying ειδικά σε παιδική ηλικία, καθώς τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν το διαφορετικό. Είχα πολλή υποστήριξη από την οικογένεια μου. Υπήρξε ένα διάστημα στην εφηβεία που είχε φτάσει σε ένα σημείο να με επηρεάζει και να σκέφτομαι μήπως να μην κάνω αυτό;
Το οικογενειακό περιβάλλον με βοήθησε πάρα πολύ σε όλο αυτό, να το ξεπεράσω και να μου πουν «Δεν έχεις τίποτα. Έχεις δουλέψει αυτό το πράγμα, έχεις δώσει αγώνα για να φτάσεις σε αυτό το σημείο που έχεις φτάσει, οπότε είσαι ξεχωριστή», εξομολογήθηκε σε άλλο σημείο η Παραολυμπιονίκης.
Τέλος, η Χριστίνα Γκέντζου θέλησε να στείλει το δικό της μήνυμα στα παιδιά με αναπηρία αλλά και στους γονείς αυτών τονίζοντας: «Τα παιδιά με αναπηρίες έχουν δυνάμεις. Όλο αυτό που περνούν, τους δίνει δύναμη και είναι πιο ικανοί να ανταπεξέλθουν στα αθλήματα και στη ζωή και να αποδείξουν στον εαυτό τους ότι είναι δυνατοί και μπορούν να καταφέρουν τα πάντα».
