Απορρίφθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση το αίτημα της Τουρκίας να ανατραπούν οι προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις για τα επεισόδια στο Sheridan Circle, κατά την διάρκεια των οποίων οι μπράβοι του Τούρκου Προέδρου είχαν ξυλοκοπήσει διαδηλωτές έξω από την πρεσβευτική κατοικία στην πλατεία Σέρινταν.
Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία είχε ζητήσει από το Ανώτατο Δικαστήριο να εξετάσει το ενδεχόμενο ακύρωσης των αποφάσεων του Περιφερειακού Δικαστηρίου της Ουάσιγκτον και του Εφετείου τα οποία είχαν αποφανθεί ὀτι η βία που ασκήθηκε από το προσωπικό ασφαλείας του Τούρκου Προέδρου δεν είχε προστατευτικό χαρακτήρα και συνεπώς τα αμερικανικά δικαστήρια είναι αρμόδια να εκδικάσουν τις αγωγές που έχουν ασκηθεί.
Η γνωμοδότηση της νομικής εκπροσώπου της αμερικανικής κυβέρνησης στο Ανώτατο Δικαστήριο Ελίζαμπεθ Πρέλογκαρ θεωρείται από νομικούς κύκλους καθοριστική για την τελική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου το οποίο προσεχώς εκτιμάται ότι θα απορρίψει το αίτημα της Τουρκίας. Η σημαντική αυτή απόφαση ανοίγει τον δρόμο για την εκδίκαση της υπόθεσης από το Περιφερειακό Δικαστήριο, το οποίο ήδη έχει αρχίσει τις διαδικασίες έναρξης της δίκης. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι της νομικής ομάδας που εκπροσωπεί τα θύματα ηγείται ο Ελληνοαμερικάνος δικηγόρος Ανδρέας Ακαράς.
Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων η σχετική απόφαση της νομικής εκπρόσωπου των ΗΠΑ «τα γεγονότα που διαπιστώθηκαν από το Περιφερειακό Δικαστήριο και έγιναν αποδεκτά από το Εφετείο των ΗΠΑ αποδεικνύουν ότι το τουρκικό προσωπικό ασφαλείας χρησιμοποίησε βία που υπερβαίνει κάθε αντίληψη της προστατευτικής λειτουργίας του. Ως εκ τούτου, η χρήση βίας δεν προστατεύεται από την εξαίρεση διακριτικής λειτουργίας του FSIA».
Στην απορριπτική απόφαση περιγράφονται γλαφυρά οι σκηνές των επεισοδίων που έκαναν το γύρο του κόσμου. «Τούρκοι πράκτορες πέρασαν τη γραμμή της αστυνομίας που τους χώριζε από τους διαδηλωτές για να επιτεθούν στους διαδηλωτές βίαια και το περιφερειακό δικαστήριο διαπίστωσε ότι διέπραξαν αυτή την επιθετική ενέργεια χωρίς καμία ένδειξη ότι επίκειτο επίθεση από τους διαδηλωτές ή οποιαδήποτε άλλη λογική βάση για να αντιληφθεί κανείς μια απειλή για τον Πρόεδρο Ερντογάν. Δεν υπάρχει καμία βάση, δεδομένων αυτών των πραγματικών ευρημάτων, να θεωρηθεί η επίθεση από Τούρκους πράκτορες ως προστατευτικής φύσεως».
Αναφέρεται επίσης ότι «το περιφερειακό δικαστήριο παρατήρησε ότι οι διαδηλωτές δεν έσπευσαν να αντιμετωπίσουν την επίθεση. Αντίθετα έπεσαν στο έδαφος ή έφυγαν τρέχοντας. Ωστόσο, οι Τούρκοι πράκτορες συνέχισαν να χτυπούν και να κλωτσούν τους διαδηλωτές που ήταν πεσμένοι στο έδαφος, και οι πράκτορες κυνήγησαν και επιτέθηκαν βίαια σε πολλούς από τους διαδηλωτές που έφυγαν από το σημείο των επεισοδίων. Στη συνέχεια, οι πράκτορες «έσκισαν τις πινακίδες των διαδηλωτών». Καμία από αυτές τις ενέργειες δεν μπορεί ευλόγως να θεωρηθεί ως ενέργεια που φέρει προστατευτικό χαρακτήρα. Αργότερα την ίδια μέρα, Τούρκοι πράκτορες βγήκαν από ένα βαν που ήταν μέρος της αυτοκινητοπομπής του Προέδρου Ερντογάν και επιτέθηκαν στην εναγόμενη Lacy MacAuley. Η MacAuley δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να στέκεται πίσω από μια γραμμή της αστυνομίας, κρατώντας μια πινακίδα και φώναζε καθώς περνούσε η αυτοκινητοπομπή, ωστόσο Τούρκοι πράκτορες της επιτέθηκαν σωματικά καλύπτοντάς της βίαια το στόμα, πιάνοντάς της τον καρπό και το χέρι, και αρπάζοντας και γκρεμίζοντας την ταμπέλα της, όλα αυτά αφού η αυτοκινητοπομπή του Προέδρου Ερντογάν είχε ήδη περάσει. Οι ενέργειες αυτές επίσης δεν μπορούν ευλόγως να θεωρηθούν ως προστατευτικού χαρακτήρα. Επειδή η χρήση βίας από τους Τούρκους πράκτορες δεν είχε προστατευτικό χαρακτήρα και οι πράκτορες δεν ασκούσαν νομικά προστατευόμενες ενέργειες η αιτούσα (Τουρκία) υπόκειται στις ασκηθείσες αγωγές. Το Εφετείο ΗΠΑ κατέληξε στο σωστό συμπέρασμα και η απόφασή του δεν δικαιολογεί επανεξέταση από το Ανώτατο Δικαστήριο ΗΠΑ».
Σε άλλο σημείο της γνωμοδότησης αποδομείται και το επιχείρημα της Τουρκίας ότι η εν λόγω απόφαση θα πλήξει τις διμερείς σχέσεις ΗΠΑ Τουρκίας: «ο αιτών (Τουρκία) ισχυρίζεται ότι η εν λόγω απόφαση θα έχει αρνητικές συνέπειες για τις διεθνείς σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Όμως, όπως αποδεικνύει η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών στο Εφετείο και σε αυτό το Δικαστήριο, η εκτίμηση του αναφέροντος για τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι εσφαλμένη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμούν τη σχέση τους με την Τουρκία, σύμμαχο του ΝΑΤΟ και έχουν πρωταρχικό συμφέρον να προστατεύσουν τους διπλωμάτες και τους ανώτερους αξιωματούχους τους που ταξιδεύουν στο εξωτερικό. Όμως η απόφαση δεν υπονομεύει αυτά τα συμφέροντα. Η απόφαση συνάδει με άλλες αποφάσεις στις οποίες τα δικαστήρια των ΗΠΑ έκριναν ότι τα ξένα κράτη δεν δικαιούνται κυρίαρχη ασυλία για αδικοπραξίες που περιλαμβάνουν τη χρήση βίας στις Ηνωμένες Πολιτείες».
ανταπόκριση από Ουάσιγκτον: Λένα Αργύρη
