Λίγα λόγια από καρδιάς ,για τον δικό μας Δημήτρη
Αγαπημένε μας Δημήτρη ,
είναι οι στιγμές που ο χρόνος σε ακινητοποιεί .Η σκέψη μένει ασάλευτη .Το μυαλό παγώνει .Τα λόγια
περιττεύουν , αδυνατούν να απαντήσουν στο ερώτημα .Γιατί ; Γιατί να φύγεις τόσο νωρίς από κοντά μας;
Γιατί τη στιγμή που χαρήκαμε ,ακούγοντας την είδηση της βελτίωσης της υγείας σου ,να την ακολουθήσει
το θλιβερό άγγελμα του χαμού σου;
Λένε στον τόπο μας ότι τους καλούς ο Θεός τους παίρνει νωρίς και απρόσμενα κοντά του. Δεν γνωρίζουμε
αν εκεί που πας σε χρειάζεται τόσο ο Θεός .Όλοι εμείς όμως ,οι καλοί σου φίλοι σε χρειαζόμαστε.
Χρειαζόμαστε τη σκέψη σου ,το πνεύμα σου , το κέφι ,την αισιοδοξία .Άλλωστε τι να πρωτοθυμηθούμε
από εσένα ;
Άφησες το στίγμα σου σε κάθε μετερίζι που υπηρέτησες. Σαν δάσκαλος, πάντοτε γελαστός και
προσηνής, έδωσες γνώσεις μα και σμίλεψες αυριανούς πολίτες με αξίες και αρχές..
Σαν δημοσιογράφος, μετέφερες καθημερινά τις έγνοιες και τα προβλήματα του τόπου σου και πάσχιζες
για την επίλυσή τους, ενώ στάθηκες αρωγός των αιτημάτων ταλαιπωρημένων συμπολιτών μας.
Σαν ενεργός πολίτης, ενδιαφερόσουν πάντα για το κοινό καλό και έγνοια σου υπήρξε πώς η Αιδηψός θα
στεφανωνόταν ξανά με την παλιά της αίγλη.
Σαν συνάδελφος, μας συμπαραστάθηκες και στις χαρές και στις λύπες μας, χαρίζοντας στιγμές που ήταν
πραγματική ανάσα στον καθημερινό σχολικό αγώνα.
Σαν οικογενειάρχης, δημιούργησες μια θαυμάσια οικογένεια και της πρόσφερες απλόχερα την αγάπη και
την αφοσίωσή σου.
Καλέ μας φίλε Δημήτρη,
Πεθαίνει μόνο όποιος λησμονιέται, εσύ όμως θα ζεις πάντα στις καρδιές μας.
Οι δάσκαλοι του Δημοτικού Σχολείου Αιδηψού
