Ο πρώτος μηνυτής του Δημήτρη Λιγνάδη, “λύνει” τη σιωπή του και μιλά στο “Live news” για το τραύμα που στιγμάτισε την παιδική ηλικία του, παραθέτοντας όσα κατήγγειλε ενώπιον της ανακρίτριας το βράδυ της 10ης Μαρτίου. Ο 25χρονος που άνοιξε τον κύκλο των αποκαλύψεων για τον Δημήτρη Λιγνάδη, συγκλονίζει με τις περιγραφές του.
“Εγώ τον είχα ξεχάσει γιατί δεν ήθελα να τον θυμάμαι, ήταν άσχημο αυτό που έγινε και δεν θα επιτρέψω να το πάθει άλλο παιδί αυτό. Δεν άντεξα όταν είδα ότι υπήρχαν και άλλα θύματα, και επιβαλλόταν η φωνή μου στην υπόθεση”, εξηγεί ο 25χρονος για τους λόγους που τον οδήγησαν στην ανακρίτρια.
Ο πρώτος μηνυτής γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Λιγνάδη σε ηλικία 15 ετών σε πλατεία κοντά στο σπίτι του σκηνοθέτη στο Μεταξουργείο. Σχεδόν αμέσως, ο σκηνοθέτης τού πρότεινε να συνεχίσουν την κουβέντα στο σπίτι του. “Όταν μιλούσαμε, είδα έναν καλό άνθρωπο σαν τον ρόλο του πατέρα που είχε, μου μίλαγε για πράγματα της Αρχαίας Ελλάδας, μου μίλαγε για κάποια πράγματα που εδώ δεν ήξερα και είδα ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει γνώση, ξέρει πράγματα, γιατί να μη μιλήσω με σε ένα καλύτερο άντρα που μπορεί να με κάνει και μένα κάτι καλύτερο;”
Μετά την πρώτη αθώα συνάντηση, τίποτα δεν προμήνυε τι θα ακολουθούσε στη δεύτερη. “Εγώ τον απείλησα όχι αυτός. Ένιωσα ότι αυτό δεν ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Δεν είπα ότι δεν το έχω ανάγκη αυτό στη ζωή μου, κατάλαβες; Δεν ήξερα ότι αυτό ήταν κάτι απαράδεκτο, κάτι το οποίο δεν είναι στον κόσμο μου. Τι να σου πω. Ήταν βία”.
Ο γνωστός σκηνοθέτης αισθανόμενος την οργή του, προσπάθησε να τον μεταπείσει για να μην μιλήσει στην αστυνομία, με το πρόσχημα σοβαρών προβλημάτων υγείας: “Μου είπε ότι είχε καρκίνο του λάρυγγα και μου μίλαγε λες και είχε πάει να πεθάνει και δεν αντέχει άλλο. Απ’ ότι κατάλαβα είχε απειλήσει κάποια άτομα αλλά εμένα δεν μπόρεσε να με απειλήσει και δεν πρόκετιται ποτέ να το κάνει”.
Παράλληλα, ο 25χρονος δηλώνει ότι τα ανήλικα αγόρια που προσέγγιζε ο Δημήτρης Λιγνάδης είχαν παρόμοιο προφίλ: “Βεβαίως και προσέγγιζε όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο γιατί δεν είναι απλά ένα πράγματα που το έκανε μία ή δύο φορές. Ήταν κάτι που το εξάσκησε, το έμαθε, το έκανε πολύ καιρό. Ήταν το τελευταίο πράγμα που κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί, ήταν το τελευταίο πράγματα που θα έμπαινε στο μυαλό κάποιου ανθρώπου, κάποιου μικρού παιδιού. Εκμεταλλευότανε, κάτι έβρισκε πάνω σε κάθε άτομο. Δεν έκανε παρέα με τον πατέρα και τη μητέρα μου, ήταν η σχέση η σχέση πολύ αυστηρή και δεν έβγαινα από το σπίτι γενικώς. Δηλαδή η πρώτη φορά που βγήκα και μίλησα σε παιδιά ήταν τότε στα 14 – 15, η πρώτη φορά που βγήκα έξω”.
