Καλεσμένη στο podcast της Γιώτας Τσιμπρικίδου βρέθηκε η Εριέττα Κούρκουλου, η οποία μίλησε ανοιχτά για το βιβλίο της.
Η κόρη του Νίκου Κούρκολου και της Μαριάννας Λάτση, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στα παιδικά της χρόνια, στη σχέση με τους γονείς της, αλλά και στην αγάπη της για τα ζώα.
«Ακόμα δεν έχω πιστέψει ότι έχω ένα βιβλίο με την υπογραφή μου, ήταν ένα μεγάλο όνειρο. Αισθάνομαι ότι τα βιβλία σε ταξιδεύουν σε κόσμους που δεν έχεις την ευκαιρία να πας. Είμαι περήφανη. Μου πήρε λίγο παραπάνω από έναν χρόνο για να το γράψω.
Η πιο συχνή ερώτηση που μου κάνουν είναι το πώς θα ταυτιστεί ο κόσμος μαζί μου λόγω χρημάτων. Κολλάνε στο οικονομικό και το καταλαβαίνω γιατί αυτό είναι κάτι που πάντα θα με διαφοροποιεί από τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν είμαστε ένα πράγμα όμως, και δε χρειάζεται να είμαστε ίδιοι με κάποιον για να ταυτιστούμε μαζί του», είπε αρχικά η Εριέττα Κούρκουλου.
Και συνέχισε: «Υπήρχαν κομμάτια που σκέφτηκα καλά για να τα γράψω. Η ανησυχία μου ήταν κυρίως στο να μην ξεπεράσω κάποιο όριο που αφορά κάποιον τρίτο, είτε αυτό είναι ο πατέρας μου είτε η μητέρα μου. Τα δικά μου όρια είχα αποδεχτεί ότι θα τα ξεπεράσω από τη στιγμή που αποφάσισα να γράψω αυτό το βιβλίο».
Ανοίγοντας το κεφάλαιο Νίκος Κούρκουλος, η Εριέττα Κούρκολου εξομολογήθηκε: «Αρχικά ήταν ένας πολύ αυθεντικός άνθρωπος, αυτό που παρουσίαζε στις ταινίες του αυτό ήταν και στην πραγματικότητα. Ήταν αυστηρός και είχε εμμονή με την δικαιοσύνη και την ειλικρίνεια. Θαυμάζω στον πατέρα μου το γεγονός ότι δεν φοβόταν να πει την αλήθεια του. Ως πατέρας ήταν πολύ ενεργός κάτι που θεωρώ ότι ότι σπάνιζε στην εποχή του. Βέβαια όταν γεννήθηκα εγώ ήτανε 60 χρόνων όποτε τον ευχαριστήθηκα περισσότερο από τα πρώτα του παιδιά γιατί τότε ήταν στην αρχή της καριέρας του, ενώ σε εμένα είχαν χαλαρώσει λίγο τα πράγματα. Ήταν από πάνω μου και αυτό είχε τρομερά οφέλη σε εμένα. Έχω πολύ ζωντανές αναμνήσεις μαζί του».
«Έμαθα για τον θάνατο του από την τηλεόραση. Μέσα από αυτό κατέληξα στο ότι θαυμάζω πολύ τη μαμά μου γιατί αν είχε υποστεί το δικό μου παιδί και τέτοιο, θα τα είχα βάλει με όλους. Είναι κάτι που δεν μπορείς να το ελέγξεις. Πρέπει να αυξηθεί η ενσυναίσθηση στα media», αποκάλυψε η Εριέττα Κούρκουλου.
Για την ψυχοθεραπεία, η Εριέττα Κούρκουλου σημείωσε: «Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε πάρα πολύ και γι’ αυτό το συζητάω γιατί θα ήθελα κάποια στιγμή αυτό το πράγμα να κανονικοποιηθεί. Όταν ήμουν μικρή είχα αρνητική άποψη για την ψυχοθεραπεία, γιατί αυτό είχα μάθει. Σίγουρα ο πατέρας μου θα μου έλεγε ότι πέρασε πολλά αλλά δεν πήγε σε ψυχολόγο. Εγώ όμως, θα πω ότι το γεγονός ότι επιβιώσαμε δεν είναι επιτυχία. Το θέμα είναι να μπορέσουμε να φτάσουμε στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας».
Για την αγάπη της για τα ζώα, η ίδια ανέφερε: «Τα ζώα με έσωσαν σε μία περίοδο μεγάλης μοναξιάς, που η παιδική μου ηλικία χαρακτηριζόταν από την μοναξιά δυστυχώς. Με έσωσαν γιατί είχα συντροφιά. Τα ζώα έχουν τη μαγική ικανότητα να μην υπολογίζουν τίποτα. Έχεις μια σχέση με ένα πλάσμα που δεν το ενδιαφέρει τίποτα πέρα από το πώς του συμπεριφέρομαι. Δεν ξέρω αν φταίει ότι είχα γνωρίσει την αρνητική πλευρά των ανθρώπων».
Μιλώντας για τη σχέση της με τις γυναίκες η Εριέττα Κούρκουλου παραδέχτηκε: «Το πιο συγκινητικό πράγμα στη ζωή μου είναι η αγάπη που έχω πάρει τις γυναίκες που βιώνουν το Γολγοθά του να φέρουν ένα παιδί στον κόσμο. Φοβόμουν πάρα πολύ την εξωσωματική γιατί το είχα κάνει στο μυαλό μου κάτι πολύ μεγάλο και πολύ δύσκολο. Είχα στο μυαλό μου ότι η εξωσωματική είναι καρκίνος. Αυτές είναι νοοτροπίες άλλης εποχής. Υπήρχε και το Ψυχολογικό κομμάτι γιατί είχα παλέψει χρόνια με τις κρίσεις πανικού, ήταν κάτι που το είχα ξεπεράσει και φοβόμουν αν θα με επηρεάσει».
Κλείνοντας η κόρη του Νίκου Κούρκουλου και τη Μαριάννας Λάτση τόνισε: «Όσοι με έχουν γνωρίσει τα τελευταία χρόνια δεν θα φαντάζονταν το είδος του παιδιού που ήμουνα μικρούλα γιατί ήμουν ένα πολύ ντροπαλό παιδί, ένα παιδί πολύ κλεισμένο στον εαυτό του που δεν έκανε παρέες και δεν εξέφραζε την άποψή του. Αυτό δεν σημαίνει ότι τώρα κάνω επίδειξη αλλά κάνω επίδειξη σε αυτά που θέλω και θεωρώ σημαντικά. Η ντροπή έχει φύγει, μιλάω πιο ανοιχτά για θέματα που είναι πιο δύσκολα ή θεωρούνται ταμπού».
