Μέχρι πρόσφατα, η 39χρονη Άντζελα Μάξγουελ προσπαθούσε να απαντήσει γιατί πριν από λίγα χρόνια, αποφάσισε να παρατήσει μια «τέλεια ζωή» για να κυνηγήσει το όνειρό της. Αλλά για την ίδια, το «γιατί», είναι ερώτηση άξια απάντησης. Άλλωστε, ξεκίνησε ένα ταξίδι που ελάχιστοι έχουν προσπαθήσει: το 2013, αποφάσισε να περπατήσει σε όλο τον κόσμο- μόνη της.
Ένας μοναχικός περίπατος τέτοιου βεληνεκούς δεν ήταν κάτι που είχε σχεδιάσει. Για την ακρίβεια, έφυγε μόλις εννέα μήνες αφότου άκουσε μια συζήτηση στο μάθημα τέχνης που παρακολουθούσε, για έναν άντρα, ο οποίος υποτίθεται ότι έκανε τον γύρο του κόσμου περπατώντας.
Το ταξίδι της Μάξγουελ δεν ήταν αποτέλεσμα απώλειας, ήττας ή προσωπικής κρίσης. Όταν αποφάσισε να ξεκινήσει τον μεγάλο της περίπατο, ήταν επικεφαλής μιας επιτυχημένης επιχείρησης και ήταν σε σχέση. «Νόμιζα πως ήμουν ευτυχισμένη, αλλά εκ των υστέρων συνειδητοποιώ ότι έψαχνα περισσότερα… μια βαθύτερη σύνδεση με την φύση και τους ανθρώπους», λέει στο ΒΒC.
Συνειδητοποίησε ότι ο καλύτερος τρόπος για να το καταφέρει, ήταν το περπάτημα, το οποίο θα μείωνε το δικό της αποτύπωμα άνθρακα, ενώ ο αργός ρυθμός θα τη διευκόλυνε να έρθει σε επαφή με τη φύση και να συναντήσει ανθρώπους που παλιά θα προσπερνούσε.
Καθώς ετοιμαζόταν, η Μάξγουελ ανακάλυψε έναν ολόκληρο κόσμο εξερευνητριών. Ερωτεύτηκε τη γραφή και το στυλ της Ρόμπιν Ντέιβιντσον που διέσχισε την Αυστραλία με καμήλες. Έμαθε τα πάντα για την πεζοπόρο μεγάλων αποστάσεων Φιόνα Κάμπελ και την Ρόζι Σουέιλ-Πόουπ, που έκανε ωτοστόπ από την Ευρώπη στο Νεπάλ, διέσχισε τη Χιλή με άλογο και, σε ηλικία 59 ετών, άρχισε να κάνει τζόκινγκ σε όλο τον κόσμο.
«Διάβασα τα βιβλία τους με την ελπίδα να βρω το κουράγιο και τα κατάφερα, μαθαίνοντας για τις προκλήσεις και τους αγώνες τους, καθώς και τους θριάμβους τους. Η ιστορία κάθε γυναίκας ήταν πολύ διαφορετική και μου έδωσε την αυτοπεποίθηση να το προσπαθήσω», δήλωσε η Μάξγουελ.
Μόλις πήρε την απόφαση να φύγει, πούλησε όλα τα υπάρχοντά της και με 12.000 δολάρια στην τσέπη ετοίμασε τα απαραίτητα εφόδια. Πήρε ένα καρότσι και το γέμισε με εξοπλισμό 50 κιλών (φαγητό, ρούχα κλπ) και έφυγε από το σπίτι της στο Μπεντ του Όρεγκον στις 2 Μαΐου 2014.
Όταν η Μάξγουελ μίλησε για πρώτη φορά στο BBC μέσω Skype τον Ιούνιο του 2018, είχαν ήδη περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια στο ταξίδι της, έχοντας περπατήσει πάνω από 20.116 χιλιόμετρα σε 12 χώρες και τρεις ηπείρους. Όταν ο δημοσιογράφος του BBC τη ρώτησε τι χρειάζεται κάποιος για να περπατήσει όλο τον κόσμο, η Μάξγουελ απάντησε το «πείσμα», και πρόσθεσε, «είναι μάλλον ένας συνδυασμός φιλοδοξίας, πείσματος και πάθους – όχι για την πεζοπορία ως άθλημα, αλλά για την περιπέτεια».
Όπως είπε, βρήκε γρήγορα τους ρυθμούς της -ξύπνημα το ξημέρωμα, δυο φλιτζάνια καφέ και ένα μπολ δημητριακών με βρόμη για πρωινό, περπάτημα, στήσιμο της σκηνής για το βράδυ, έτοιμα κινεζικά noodles για δείπνο και ύπνο στον υπνόσακο. Στην αρχή ξεκίνησε με ένα σχέδιο, αλλά σύντομα συνειδητοποίησε πως τα απρόοπτα είναι αυτά που κάνουν πιο ωραία την περιπέτεια. Γι’ αυτό, παρά το γεγονός πως ακολουθούσε μια γενική κατεύθυνση, εμπιστευόταν πάντα το ένστικτό της για το αν θα έστριβε αριστερά ή δεξιά.
Η Μάξγουελ έπαθε εγκαύματα και θερμοπληξία στην έρημο της Αυστραλίας και δάγκειο πυρετό στο Βιετνάμ. Στη Μογγολία δέχθηκε επίθεση και έπεσε θύμα βιασμού από έναν νομά που εισέβαλε στη σκηνή της. Στην Τουρκία άκουσε πυροβολισμούς όταν έκανε κάμπινγκ και έμαθε να κοιμάται με το ένα μάτι ανοιχτό.
«Δεν ξεκίνησα να περπατάω γιατί ήμουν ατρόμητη, αλλά μάλλον επειδή ήμουν τρομοκρατημένη. Φοβόμουν περισσότερο τι θα γινόταν αν δεν ακολουθούσα την καρδιά μου από το να χάσω ό, τι είχα και αγαπούσα».
Η διαχείριση του τραύματος από την σεξουαλική επίθεση αποδείχθηκε καθοριστική για την Μάξγουελ η οποία τελικά αποφάσισε να συνεχίσει την περιπλάνησή της. Παρόλο που φοβόταν ακόμα, οι ιστορίες άλλων γυναικών την βοήθησαν να συνεχίσει: «Ήμουν αποφασισμένη να μην αφήσω το περιστατικό να με αναγκάσει να εγκαταλείψω το όνειρό μου και να γυρίσω σπίτι. Είχα αφήσει ολόκληρο τον κόσμο μου πίσω, δεν είχα τίποτα να με περιμένει και κατανοούσα τους κινδύνους του ταξιδιού μου».
Στην πορεία, ο αργός ρυθμός την έφερε σε επαφή – αν και για λίγο – με άλλους πολιτισμούς. Περιπλανήθηκε σε μικρά παραθαλάσσια χωριά κατά μήκος της Τυρρηνικής Θάλασσας της Ιταλίας, απολαμβάνοντας την τοπική κουλτούρα. Στο Βιετνάμ, όταν έφτασε εξαντλημένη στην κορυφή του Hai Van Pass, την υποδέχτηκε μια ηλικιωμένη γυναίκα και την προσκάλεσε να ξεκουραστεί στη μικρή ξύλινη καλύβα της. Μια φιλία άνθισε στα σύνορα μεταξύ Μογγολίας και Ρωσίας και οδήγησε σε επανένωση χρόνια αργότερα στην Ελβετία. Η Μάξγουελ έγινε και νονά στο κοριτσάκι μιας γυναίκας που συνάντησε στην Ιταλία.
Είτε διαρκούσαν μερικά λεπτά ή κάποιες ημέρες, αυτές οι διαπολιτισμικές συναντήσεις της έμαθαν δυο πράγματα: πρώτον να είναι καλή ακροάτρια προκειμένου να μάθει. «Έμαθα πως όλα και όλοι έχουν μια ιστορία να μοιραστούν, πρέπει απλώς να είμαστε πρόθυμοι να την ακούσουμε», αναφέρει.
Δεύτερον, η Μάξγουελ έμαθε τη σημασία της συνεισφοράς. Έκοψε ξύλα στη Νέα Ζηλανδία και έδωσε φαγητό σε άστεγους στην Ιταλία. Στη Σαρδηνία, βοήθησε έναν Ιταλό αγρότη να ανακαινίσει το σπίτι του.
Τις περισσότερες φορές όμως, οι ιστορίες της ήταν η μεγαλύτερη συνεισφορά της. Έχει μιλήσει σε ανεπίσημες συγκεντρώσεις, σχολεία και πανεπιστήμια, ακόμη και στο TEDx στο Εδιμβούργο και έχει μοιραστεί τις εμπειρίες της προκειμένου να εμπνεύσει και άλλους. Έγινε η φωνή της ενδυνάμωσης των γυναικών, ειδικά αφού αποφάσισε να συνεχίσει να περπατά παρά την επίθεση που υπέστη στη Μογγολία. «Η παραίτηση δεν ήταν ποτέ επιλογή», είπε.
Στην πορεία του ταξιδιού της, η Μάξγουελ συγκέντρωσε δωρεές για ΜΚΟ όπως οι World Pulse και Her Future Coalition που στηρίζουν κορίτσια και νεαρές γυναίκες. Συνολικά, έχει συγκέντρωσει περίπου 30.000 δολάρια.
Στις 16 Δεκεμβρίου 2020, το ταξίδι της Μάξγουελ τελείωσε ακριβώς εκεί που ξεκίνησε: στο σπίτι της καλύτερης φίλης της, Ελίζ, πίσω στο Μπεντ. Όπως είχε νιώσει την ανάγκη να ξεκινήσει το ταξίδι της, έτσι ένιωσε ότι είχε έρθει η ώρα να το τερματίσει. Ήξερε επίσης ότι αυτή η περιπέτεια είχε γίνει τρόπος ζωής στον οποίο θα μπορούσε να επιστρέψει ανά πάσα στιγμή. Προς το παρόν, ωστόσο, ετοιμάζει ένα βιβλίο, σχεδιάζει μελλοντικά ταξίδια και αναζητά τρόπους που βοηθούν τις γυναίκες να βρίσκουν και να εκφράζουν το θάρρος στην καθημερινή τους ζωή.
ΠΗΓΗ: BBC
